Als je ooit een Dutch Comic Con of andere stripboekenbeurs hebt bezocht dan weet je dat je niet lang hoeft te zoeken om een Joker cosplay tegen het lijf te lopen. Naast Deadpool en Spider-Man is deze paarse pak dragende, groen haar hebbende schurk een van de fictionele personages waar mensen zich het liefst in verplaatsen. Het heeft ondertussen een punt bereikt dat veel cosplays zo gemakzuchtig zijn dat ze eerder een rol met de ogen dan een glimlach verdienen. Persoonlijk heb ik nooit goed begrepen waar dit personage alle aandacht aan verdiend, maar dit kan allemaal veranderen nu hij als hoofdrol schittert in Joker.
PLOT: In de trend van een spotlight geven aan schurken zoals Suicide Squad en Venom deden, is Joker volledig gewijd aan het iconische DC-personage. In twee uur tijd vertelt Joker het achtergrondverhaal van een door psychologische problemen geteisterde man die over het randje wordt geduwd door al het geweld en narigheid die heersen in Gotham City om vervolgens uit te groeien tot een van de meest beruchte villains van het Batman universum.
Hoewel deze film zich binnen het superhelden universum afspeelt, moet je geen actiefilm verwachten wanneer je de bioscoopzaal betreedt. Dit is een drama met een extreem bloederig randje. Het geweld is spaarzaam, maar daarmee des te doeltreffender en grafischer ingezet. Waar traditioneel gezien films ‘gerechtvaardigd’ geweld romantiseren, schuwt Joker er niet van weg om terrorisme te romantiseren. Terrorisme in gang gezet door een persoon wiens mentale problemen door zijn omgeving niet serieus worden genomen wel te verstaan. In Joker wordt de vraag gesteld: wat gebeurt er als in een degraderende stad een grote groep armen het heft in eigen handen neemt en in opkomst tegen de elite treed?
Dit brengt ons bij het krachtigste aspect van Joker. Niet alleen speelt Joaquin Phoenix een Joker die zich kan meten met die van Heath Ledger, ook is bij geen enkele iteratie van Joker eerder zo treffend zijn getergde geest naar buiten gekomen. Het is een personage dat medelijden en begrip voor zijn omstandigheden opwekt. Er wordt op een eigentijdse manier aandacht geschonken aan psychologische problemen en hoe anderen verwachten dat je deze niet toont, met alle gevolgen van dien. Joaquin Phoenix steelt de show, maar helaas zijn andere rollen en acteerprestaties niet memorabel. Een aantal bijrollen zijn zelfs net te gemakzuchtig bedacht om het plot vooruit te stuwen. Er staan je wel een aantal onverwachte en interessante interacties te wachten.
Regisseur Todd Philips speelt met de labiliteit van Joker’s mentale wereld en omgeving. Er zijn meerdere momenten waarop de bom lijkt te barsten, maar het loopt er iedere keer met een sisser van af. Dit lijkt een bewuste keuze te zijn geweest, maar het doet de spanningsboog in ieder geval geen goed. De film wist de volledige twee uur mijn aandacht erbij te houden, alleen probeerde het te veel te vertellen in dit tijdsbestek. Het Batman universum heeft een rijke geschiedenis en als je deze vanuit het perspectief van The Joker er in een film doorheen probeert te jagen, is het gevolg dat sommige plotpunten gehaast aan zullen voelen.
OORDEEL: Na een aantal zwakke filmprestaties op een rij, wordt het DC-universum weer op de kaart gezet door Joker. Ditmaal niet met een dertien in een dozijn actiefilm, maar met een prikkelend drama dat moreel grijs gebied durft op te zoeken. Naast het titelpersonage hadden de bijrollen beter uitgewerkt kunnen zijn en de spanningsboog verder gepolijst mogen worden, maar dat mag de pret niet al te veel drukken. ‘Pret’ moet hier, net als de grappen en grollen van Joker zelf, met een grove korrel zout genomen worden. Nu The Joker de kans heeft gekregen zijn volledige diepte te tonen, zal ik de komende tijd Joker cosplays weer met een glimlach aan kunnen kijken.
Ik vond hem super maar de meeste mensen om me heen vonden hem “apart”. De meeste verwachten actie ala batman en dat zit er precies niet in dus als je zonder die verwachting de film gaat bekijken dan is het een super film!