60fps! Een uitgestrekte open wereld! Iedere rotspartij uniek met de hand vervaardigd! Rage beloofde de AAA-gameërvaring van 2010 te zijn. Voor velen was de realiteit echter teleurstellend. Hoewel visueel indrukwekkend werd Rage geteisterd door tergend lange laadtijden en textures die vaak niet snel genoeg inladen. Negen jaar later willen id Software en Bethesda (nu ook in samenwerking met Avalanche Studios) bewijzen dat ze een zoveelste post-apocalyptische game kunnen maken die ditmaal wel je tijd waard is. Er is agressief gepromote, maar weet Rage 2 te leveren?
‘Hey sukkel, wordt wakker! We liggen onder vuur en onze thuisbasis is naar de tyfus!’ Rage 2 kent een snel, maar matige intro waar je net als in veel fps spellen direct in de actie wordt geworpen. Je adoptiemoeder sterft in de eerste paar minuten, maar aangezien ze in totaal 30 seconden in beeld is geweest, heeft dit geen emotionele impact. Verder is het een gekke keuze om verder te gaan met het verhaal waar Rage in 2010 eindigde, aangezien het zo lang geleden is en het origineel ook geen kaskraker was. Waar het op neerkomt is dat General Cross, een half mens half robot, over de post-apocalyptische woestenij wil heersen met zijn fascistisch regime en jij (met behulp van een aantal oorlogsveteranen) hem moet tegenhouden.
Het spel slaagt er niet in om je bij het verhaal te betrekken wat deels komt doordat het spel geen sterk uitgewerkte identiteit heeft. Enerzijds probeert het de luchtige humor van Bulletstorm te hanteren, maar wil het anderzijds een enigszins serieus verhaal te vertellen. Een goede portie humor en een serieus verhaal kunnen prima samengaan zoals de Fallout serie laat zien, alleen biedt Rage 2 geen dialoogopties zoals laatstgenoemde game en is het aanwezige dialoog vrij mager, waardoor noch de humor noch het verhaal goed uit de verf komen.
Het spel laat je gelukkig razendsnel vrij in haar open wereld zonder al te veel poespas of beperkingen. De opzet is simpel; vind de drie oude oorlogsmakkers van je moeder, die allemaal hun eigen expertise hebben, om zo de Authority te stoppen. Dit zal gepaard gaan met de nodige side missions die variëren van schiet alles dood in deze grot tot vindt een manier dit huis binnen te komen en bloedstollende, rijdende vuurgevechten. Verkenning en een eigen aanpak staan voorop in de Rage 2, dus ik welke volgorde je deze missies wil tackelen is volledig aan jezelf.
Het ontmoeten van Marshall, Hagar en Kvasir, de drie eerdergenoemde veteranen, zal voor de meeste spelers echter de eerste prioriteit zijn. Zij bieden je namelijk toegang tot essentiële upgrades zoals hogere ammunitiecapaciteit, een schatradar en betere winkelprijzen. Hiernaast heb je toegang tot wapen-, accessoire-, en vaardighedenupgrades dus er is voldoende om te verbeteren waar je voor de nodige tijd in menu’s moet doorbrengen. Deze reageren echter traag, waar geen enkel excuus voor is en de ervaring aanzienlijk verzuurt.
Hetgeen Rage 2 in uitstraalt is het strak schietvertier. Je wapenarsenaal is beperkt, maar doeltreffend. Qua speelstijl wordt voornamelijk agressie beloont. Dode tegenstanders laten namelijk zogenaamd Feltrite achter, een belangrijke grondstof voor upgrades en tevens een geneesmiddel, die verdwijnt als je het niet snel genoeg opraapt. Het loont dus enorm om tijdens vuurgevechten vooruit te blijven walsen, want zo blijf je in leven en verdien je meer feltrite. Het is dan ook niet gek dat de shotgun die superwijd of juist supergeconcentreerd kan schieten al snel mijn beste vriend werd. In combinatie met je scala aan vaardigheden zoals een dubbele sprong en een force push kun je enorm creatief worden in hoe je alles van bewapende bandieten tot toenhoge mutanten aan stukken rijgt. Al met al biedt Rage 2 voldoende vermakelijke krachten, zonder dat je daarbij overdreven sterk aanvoelt.
Om de uitgestrekte vlaktes van de woestenij te doortrekken zal je ook veel tijd in voertuigen doorbrengen. Gelukkig is het rijden heerlijk soepel in Rage 2 met een hoeveelheid controle over je wagen die ik niet vaak ben tegenkomen. Hoewel het mogelijk is om deel te nemen aan races is dit helaas een bezigheid die vreemd genoeg niet even makkelijk te vinden is als andere side missions. Hierover gesproken: Er is veel te doen in Rage 2, alleen lijken veel tijdverdrijven veel op elkaar. De beloningen die je overal opdoet lijken daarnaast ook erg veel op elkaar. Ik heb dan ook vaak genoeg moedeloos naar de kaart gestaard in de hoop unieke missies te kunnen vinden.
Oordeel: Net als zijn voorganger zal Rage 2 niet als klassieker de videogame geschiedenisboeken ingaan. Het plot is dunnetjes en dialoog maakt weinig indruk. Het maakt echter veel goed met enorm strakke gameplay, zowel in het schiet -als het rijgedeelte. Met o.a. haar post-apocalyptische setting en roze kleurenschema heeft het veel overeenkomsten met Far Cry: New Dawn. Het zijn beide spellen waar je je dankzij de gameplay prima mee kunt vermaken, zolang je er niet te veel over nadenkt of achter zoekt.
