Mijn liefde voor het horror genre hangt aan een zijden draadje. Bij de meeste horror films van tegenwoordig, krijg ik het gevoel dat de studio niet veel moeite doet om een hoge kwaliteit film af te leveren, om daarmee het publiek echt de stuipen op het lijf te jagen. Horrorfilms van vandaag de dag hebben meestal dan ook een verhaal slapper dan ouwe Mcdonalds friet, en zijn sterk afhankelijk van goedkope jump scares. Ik was dan ook niet bepaald super enthousiast om Crimson Peak te bekijken, maar toen ik erachter kwam dat regisseur Guillermo Del Toro, verantwoordelijk voor o.a. Pacific Rim, Blade 2 en Hellboy, en ditmaal plaats nam in de regisseursstoel, steeg mijn enthousiasme stiekem voorzichtig een heel klein beetje. Crimson Peak draait vanaf 15 oktober in de bioscoop.
Plot: Het verhaal van Crimson Peak is een lastige om wat over te vertellen. Helemaal als je de film spoiler-free wilt houden voor de lezer. In het begin zal je je af en toe hoofdkrabbend afvragen waar je nou precies naar zit te kijken. Het is duidelijk dat het de intentie is van de regisseur, om het voor de kijker, tot aan het eind zo spannend en mysterieus mogelijk te houden.
Super origineel wil ik het verhaal niet noemen, maar dat maakt het er in dit geval niet minder interessant op. Het is een formule van verhaal vertelling, die we allemaal wel eerder hebben gezien in een horrorfilm. Je kent het wel! Iemand ziet een spook en dat spook wil graag iets duidelijk maken! Natuurlijk kan dat weer eens niet op een normale manier want, tja het is een spook en spoken zien er meestal niet uit. In het geval van Crimson Peak is dat nog een zware understatement! Kortom niemand wilt ooit luisteren, want nogmaals het is een spook! Waardoor er een kettingreactie van nare gebeurtenissen ontstaat, die voorkomen had kunnen worden als de persoon, of had geluisterd, of simpelweg iets slimmer was geweest.
Crimson Peak ziet er visueel werkelijk waar fantastisch uit! De kleding, aan de omgevingen en zelfs de visuele effecten zijn duidelijk veel aandacht besteed en dat werpt echt z’n vruchten af. Het verhaal komt wel wat traag op gang, is af en toe een tikkeltje voorspelbaar en kan in het begin misschien zelfs als een beetje saai worden ervaren, maar nog voor de tweede helft van de film pikt het gelukkig flink wat vaart op en remt daarna ook niet meer af.
Conclusie: Ik heb Crimson Peak een dag lang even goed laten bezinken, en ik ben dan ook tot de conclusie gekomen dat dit één van de betere horrorfilms is van de afgelopen tijd. Ik schrik een beetje van mijn eigen optimisme en een horrorfilm die mij kan laten schrikken, op welke manier dan ook, verdient een complimentje. Verwacht geen bloederige film, maar bereid je wel voor op een aantal zeer grove, en een aantal zeer angstaanjagende scènes. Persoonlijk schrok ik niet altijd wanneer dat moest, maar ik betrapte veel andere kijkers in de zaal dat wel doen.
Crimson Peak krijgt van mij 3 en een halve ster, en dat is 2 en een halve ster hoger dan ik had verwacht de film te geven.
Klinkt goed!
Deze voeg ik toe aan mijn lijst van films die ik nog moet kijken??