Ik herinner het me nog goed. Het was rond de jaarwisseling. Samen met drie vrienden klapten we allemaal vrolijk onze Nintendo 3DS open om onze avond te vullen met een gloednieuwe Mario Party. Een lange tijd hadden we ons verheugd op de nieuwe avonturen die ons te wachten stonden en de herinneringen die dit op zou leveren. Wat we echter kregen was pijn. Niet de pijn die we gewend waren elkaar aan te richten door sterren voor andermans neus weg te graaien of munten van elkaar af te troggelen. Nee, dit was een ander soort pijn. Mario Party: The Top 100 was gewoon een ongelofelijk kutspel. Dit deed mij echter niet de hoop of liefde voor de serie verliezen. Een nieuwe console betekent nieuwe kansen en de beelden die Nintendo toonde van Super Mario Party deden mijn masochistisch/ sadistisch hartje sneller kloppen. Nu de strijd is gestreden en de pijn geleden, kom ik je vertellen of ik op dit feestje tot het eind ben gebleven of zo snel mogelijk de rattentaxi heb genomen.
Dit mag dan wel de eerste Mario Party met ‘Super’ in de titel zijn, maar laat je niet bedriegen, want er is weinig super aan dit spel. Dit bedoel ik niet als belediging, maar als opmerking over het feit dat Super Mario Party nergens groots uitpakt. Het omgekeerde lijkt eerder het geval. Alles is minder; sterren kosten minder munten, dobbelstenen hebben minder ogen, het maximaal aantal beurten dat je mag instellen is minder, speelborden zijn kleiner, er zijn minder speelborden en er zijn ook minder minigames om van te genieten. Dit hoeft geen slecht iets te zijn, zolang de kwaliteit van de aanwezige elementen hoog is.
In dit geval betekent minder simpelweg minder. Voor de minigames betekent dit gelukkig dat er een minder groot aanbod aan onzinnige spelletjes is. We hebben hier te maken met uitsluitend nieuwe minigames, dus verfrissend is het zeker en ook de variatie ligt hoog. Aangezien met een Joy-Con de enige manier is om aan dit feestje deel te nemen, kun je ook een goed aantal motion control spellen verwachten. Deze werken verrassend leuk en creatief, maar een algemeen probleem met de Joy-Con’s is dat de draadloze connectie niet altijd perfect is. Een kleine hapering in de verbinding kan doorslaggevend zijn in een minigame van een paar seconden.
Naast het traditionele bordspel is er een verscheidenheid aan manieren om van minigames te genieten, maar hebben deze modes niet voldoende om het lijf om op lange termijn interessant te blijven. Een aantal voorbeelden zijn River Survival waar voor het eerst alle spelers samenwerken in minigames om tijd te winnen, zodat je langer op een rivier kan overleven, in Sound Stage kun je je wagen aan een aantal in tempo toenemende ritmespelletjes en in Partner Party speel je in duo’s op aangepaste speelborden en loop je ook tegelijkertijd over het bord heen. Tot slot kun je in Toad’s Rec Room een aantal co-op en twee tegen twee minigames spelen, waarbij twee Switch schermen aan elkaar te koppelen zijn, maar veel meer dan een gimmick is dit niet. Al deze modes zijn leuk voor een keer om te laten zien aan een nieuwe groep mensen, maar met je vaste Mario Party groep houd je het waarschijnlijk na een keer bij de klassieke mode.
Aan speelbare personages scheelt het in ieder geval niet in Super Mario Party. Het aanbod is kleurrijk en ook de slechteriken zijn dit keer goed gerepresenteerd met schurken als Bowser, Hammer Bro, Monty Mole en zelfs Goomba mag niet ontbreken. Dit keer biedt ieder personage zelfs een andere speelstijl door hun persoonlijke dobbelstenen. Ieder personage heeft namelijk twee dobbelstenen; een normale met cijfers 1 t/m 6 en eentje met unieke eigenschappen. Zo heeft Mario een dobbelsteen met de cijfers 1, 3, 3, 3, 5 en 6 terwijl Bowser Jr. een dobbelsteen heeft met 1, 1, 1, 4, 4, en 9. Sommige personages bieden veiligheid terwijl je met anderen de gokverslaafde in jezelf naar boven kunt roepen door hoge risico’s te nemen.
Het grootste probleem dat ik heb met Super Mario Party is een klacht die ik nooit had gedacht te hebben; het spel is te voorspelbaar en te weinig afhankelijk van geluk. Lange tijd heb ik gedacht dat meer strategie en invloed over het spel de ervaring plezieriger zou maken, maar veel van de lol die je hebt is juist afhankelijk van de onvoorspelbaarheid en gestoorde wendingen die kunnen voorkomen. Zeker als je vriendengroep bestaat uit een combinatie van ervaren gamers en totale leken. Geluk speelt nog steeds een factor, maar itemshops verkopen altijd dezelfde items (die tevens minder wilde effecten hebben), door de speciale dobbelstenen kun je nauwkeuriger bepalen waar je terecht komt, de speelborden bevatten minder ‘nare’ vakjes (en hun effect is minder heftig dan in het verleden) en je krijgt te consequent muntjes. Al met al zijn er minder variabelen die je avond totaal kunnen verzieken of juist maken en dat is jammer.
Niet onbelangrijk om te noemen is dat de presentatie dit keer de nodige aandacht heeft gekregen. Nintendo heeft met het Switch-tijdperk een manier gevonden om de verschillende Mario series, zoals Mario Tennis, Mario Kart en Mario Party een eigen sprekende stijl te geven, maar toch een gevoel van samenhorigheid te behouden. Kleine uitdrukkingen op de gezichten van personages en aandacht voor details in hoe deze karakters met elkaar interacteren, geeft de serie een nodig stukje eigen persoonlijkheid. Mario spellen hebben er nog nooit over de hele linie zo goed uitgezien.
Oordeel: We hebben hier te maken met de beste Mario Party in tijden. Niet een grote uitdaging als je kijkt naar waar we mee opgezadeld werden sinds de Nintendo Wii. Consequent is wat Super Mario Party is in een woord. Als speler heb je meer invloed over het spel en strategie speelt een grotere rol. Maar is ‘consequent’ wat je wilt van een Mario Party titel? Lange tijd dacht ik dat het antwoord hierop een volmondige ‘ja!’ was, maar nu het in de praktijk is gebracht, begrijp ik dat ik niet altijd weet wat het beste voor mij is. Super Mario Party legt met zijn nieuwe aankleding en een verscheidenheid aan manieren om je te vermaken op dit partijtje een solide fundament voor toekomstige ondernemingen, maar ik hoop dat dit gepaard zal met een hogere geluksfactor en meer matennaaierij.
