Met de gele confetti nog in m’n haar en het Italiaanse volkslied neuriënd, zit ik met een smile van oor tot oor deze review te tikken. Dit alles natuurlijk omdat mijn held Valentino Rossi afgelopen zondag voor de 10e keer de TT van Assen wist te winnen in een bloedstollende race waar ik samen met 105.000 anderen weer nagelbijtend live getuige van mocht zijn. De MotoGP blijft toch echt het mooiste spektakel dat er is. De passie, de snelheid, de adrenaline, de actie, de ballen van staal die de rijders moeten hebben en de glorie… Nee, daar kan geen enkele andere motorsport aan tippen wat mij betreft. Of de laatste versie van de game MotoGP 17 ook al deze aspecten bevat, zodat je al deze elementen thuis op de bank ook zelf kunt ervaren, lees je in deze review.
Nadat ontwikkelaar Milestone vorig jaar nog de keuze maakte om met Valentino Rossi The Game de nadruk grotendeels op ‘the Doctor’ te leggen, hebben ze dit jaar de game gewoon weer MotoGP genoemd, er een 17 achter geplakt en alle rijders en teams een 2017 update gegeven. Ik hoor je denken: “Is dat dan serieus de enige verandering?” Nee, natuurlijk niet!
Laat ik maar beginnen met het sterkste verbeterpunt van deze editie: 60 frames per seconde. Zo, dat is eruit. 60 stabiele frames per seconde wel te verstaan zonder bugs of framedrops en dat is dus een belofte die ze waar hebben weten te maken. Helaas is er qua graphics niet echt veel verschil merkbaar, doordat ze nog steeds gebruik maken van dezelfde engine, terwijl games als MXGP3 bijvoorbeeld al gebruik maken van de Unreal 4-engine, met schitterende graphics tot gevolg. Tuurlijk, als je tijdens de replays het beeld pauzeert en over gaat naar de foto-modus, kun je de meest fantastische wallpapers maken, maar tijdens het racen zelf merk vallen de graphics in ieder geval niet op. Het mist net even dat beetje extra om het er realistisch uit te laten zien.
Ook op het gebied van geluid hebben de jongens en meisjes van Milestone in MotoGP 17 een flinke stap gemaakt. Er is duidelijk veel tijd en moeite in gestoken en het resultaat mag er absoluut zijn. Alle motoren klinken zoals ze zouden moeten klinken en niet meer als een soort stofzuiger met variabele pitch. De MotoGP bikes klinken veel smeriger, harder en rauwer dan voorheen, maar ook het geluid van bijvoorbeeld de Moto2-klasse is veel natuurgetrouwer zoals te horen is in onderstaande gameplay-video.
MotoGP 17 heeft dan wel wat stappen voorwaarts gemaakt, maar op andere vlakken weer stappen terug. Het gevoel met de motor is veel minder realistisch dan bij z’n voorgangers. Je mist bijvoorbeeld het gevoel van zwaartekracht op de motor als je vol je voorrem inknijpt waardoor het gewicht naar voren wordt verplaatst en insturen lastiger wordt. Ook mis ik duidelijk de centrifugaalkracht in de het bochtenwerk. Het insturen bijvoorbeeld is standaard veel te scherp. De physics van de crashes zijn nog steeds behoorlijk belabberd. Het ziet er nog steeds behoorlijk klungelig uit als je van je motor valt en als je samen crasht valt op dat beide rijders exact dezelfde val sequentie maken, lachwekkend bijna.
De AI van de tegenstanders is in MotoGP 17 ook behoorlijk op de schop gegaan en toegegeven, op alle moeilijkste settings en op de zwaarste moeilijkheidsgraad is het behoorlijk aanpoten geblazen. Wat wel echt vreemd is en ook behoorlijk jammer is dat je tegenstanders wel duidelijk bij jou kunnen slipstreamen, maar jij nooit bij hen. Dat is echt een grote misser, want helemaal in de lichtere klassen is dat gewoon een heel erg essentieel onderdeel van de sport. Bovendien is het ook behoorlijk frustrerend, omdat je je ballen uit je broek racet om iedereen te passeren, waarop jij op het rechte stuk weer wordt voorbij geblazen door het halve veld.
In MotoGP 17 is er nu ook naast een ‘rider-career’ ook een ‘managerial-career-modus’. Deze is zeer uitgebreid en je kunt naast het (zeer beperkt) customizen van je speler en motor je ook volledig storten op alle randzaken die met de racesport gepaart gaan. Denk hierbij aan sponsor-events voor geld, sporten voor betere prestaties en teamgenoten uitkiezen, maar ook aan het aannemen van technical engineers, pr-mensen en nog veel en veel meer. Voor de liefhebbers van sportmanagers heel leuk, maar het leidt toch wel erg af van waar het daadwerkelijk om draait en dat is toch wel kneiterhard racen.
Voor de nostalgische waarde zijn ook alle legends weer uit de kast getrokken om ook op de oudere motoren en rijders van vroeger rond te kunnen scheuren en zeg nu zelf, het is natuurlijk een feestje om met de Casey Stoner uit 2012 te kunnen racen op Phillip Island tegen de Rossi uit 2009!
OORDEEL: MotoGP 17 is erin geslaagd zichzelf op sommige punten opnieuw uit te vinden en te verbeteren, maar op andere vlakken laat het weer wat steken vallen. Het wekt een vreemd gevoel op, omdat je aan de ene kant blij bent dat alle teams en rijders weer helemaal up to date zijn, maar aan de andere kant nu niet echt weet of je toch niet liever de vorige editie speelt. Hoe dan ook heb ik me er toch wel weer flink mee weten te vermaken. Ik heb m’n tijd van de vorige editie op Assen helaas niet weten te verbeteren, maar toch redelijk tevreden.
MotoGP 17 is te koop voor PC, Xbox One en Playstation 4 en krijgt van mij 3 sterren.
Ok, doei!!
