The Legend of Zelda reeks heeft een van de meest toegewijde en gepassioneerde fans die een gameontwikkelaar zich kan wensen. Niet gek voor een serie die bijna dertig jaar bestaat en uitsluitend toptitels levert. Hoewel een fanbase als deze veel moois met zich meebrengt, heeft het ook zo zijn nadelen. Zo hebben we erg hoge verwachtingen van de reeks, willen we vernieuwingen zien, maar mag het niet te veel afwijken van de formule waar we van houden. Aan de andere kant van het spectrum zijn de ‘fanboys’ waartegen je geen kwaad woord mag spreken over hun heilige graal van videogame perfectie. Twilight Princess is een controversieel deel geweest voor deze fanbase en krijgt nu net als zijn papa Wind Waker en overgrootvaders Ocarina of Time en Majora’s Mask een kekke remake.
Twilight Princess is een betere titel voor het spel geweest dan Nintendo had kunnen voorzien. Het was namelijk het laatste grote spel voor de Gamecube en een sterke start voor de innovatieve Wii. Belangrijker echter is de polariserende impact die het heeft gehad op de Zelda-community. Sinds de komst van 3D Zelda avonturen, zeker na het kleurrijke en vrolijke Wind Waker, wilden veel mensen graag een duister, meer volwassen Zeldaspel. Nintendo leverde, maar het was niet voor iedereen waar ze op gehoopt hadden. Twilight Princess was namelijk niet alleen duister van aard, maar met momenten zelfs bizar en psychedelisch. Dit gecombineerd met gewaagde gameplay mechanics en bedenkelijke designkeuzes is dit een deel van de serie die een aantal fans tegen de borst stootte.
Zelf ben ik altijd een groot aanhanger van Twilight Princess geweest; Wolf Link is een interessante twist aan de gameplay, Midna is voor de verandering een leuke metgezel en met name de dungeons zijn een genot om doorheen te spelen, iets waar zelfs de tegenstanders het over eens konden zijn. Twilight Princess HD is nog steeds hetzelfde fantastische spel van 10 jaar terug. Ik verbaasde me tijdens het spelen erover hoe goed ik me alles nog herinnerde, wat bewijs is van de sterke gameplay en goed doordacht ontwerp van de speelwereld. Het bevat mijn favoriete schurk uit de reeks Zant, die met zijn excentrieke persoonlijkheid en dynamiek met Midna een van de beste Zelda verhalen op het scherm tovert. Alle lof die ik tot nu heb uitgesproken is echter ook van toepassing op het origineel.
Deze remake is zacht uitgedrukt teleurstellend. Zoals je mag verwachten is alles aangescherpt naar een Full HD resolutie. Aan de textures is echter weinig tot geen werk verricht waardoor voornamelijk rotspartijen er niet beter uitzien dan een achter glas geperste drol. Bepaalde filmpjes zien er door de slechte gezichtsanimatie met het HD-laagje er ongemakkelijk uit. Extra content is ook bijzonder schaars; we krijgen een Hero mode (een luie hard mode die er voor zorgt dat alles je meer schade aanricht), suffe stempels voor de Miiverse en een extra uitdaging, mocht je de bijbehorende Amiibo hebben gekocht. Gelukkig zijn er een aantal technische tweaks gemaakt voor een soepelere ervaring. Items zijn via de gamepad zonder te pauzeren te bereiken en cutscènes zijn met een druk op de knop door te spoelen. Jammer genoeg zijn een aantal houterige mechanics onaangeroerd gebleven (Epona je bent een schat, maar dommer dan een doos wattenstaafjes) die de daadwerkelijke leeftijd van dit spel pijnlijk naar boven halen.
Oordeel: Hoewel ik Twilight Princess een warm hart toedraag, moet ik eerlijk zijn en dit beoordelen naar wat het is; een HD uitgave van een 10 jaar oud spel. Deze remake voegt naast een betere resolutie weinig toe aan de fantastische basis die een decennium geleden was gelegd. Mocht je deze Nintendo klassieker nog niet hebben gespeeld, ga voor de HD-remake, aangezien het een verbetering aan visuals en gebruiksgemak is. Mocht je Twilight Princess al gespeeld hebben, kun je je €45 euro liever op een andere manier besteden.
