De game Super Mario Bros. met in de hoofdrol onze Italiaanse loodgieter Mario bestaat dit jaar 35 jaar en dat wordt natuurlijk door Nintendo grootst gevierd met de aankondiging van Mario Oddysey 2!! Nee? Oh dan natuurlijk met Mario Kart 9!! Wacht… ook niet? Oh ok, met de release van Mario 3D All Stars dan… 3 oude titels die in hun tijd echte game-changers waren. Een ware trip down memory lane… Maar is het anno 2020 nog eigenlijk wel leuk om die oude games te spelen? Of schotelt Nintendo ons hier 3 oude, semi-opgewarmde magnetron pizza’s voor? Dat lees je hartstikke hier in onze review.
Om maar even met de hype van 2020 mee te gaan dat ALLES limited moet zijn tegenwoordig, zoals bijvoorbeeld sneakers en wc-papier, besloot Nintendo deze game ook in beperkte oplage uit te brengen. Uiteraard stond de game dus al ruim voor de release op de bekende verkoopsites voor zo ongeveer het dubbele. Walgelijk natuurlijk, want zo krijgen de liefhebbers ze nooit in handen. Nou ja in elke geval niet voor een normaal bedrag. In hoeverre een bedrag van 60 euro voor 3 stokoude games gerechtvaardigd is natuurlijk. Zelfs de digitale versie is maar tijdelijk te downloaden in de e-shop. Uiteraard was Nintendo zo lief om ons een (digitale) review-kopie te geven, dus wij konden er in ieder geval mee aan de slag.
Toen de download binnen was gehengeld en ik de game eindelijk op kon starten vulde mijn volwassen kinderhart zich met een soort van nieuwsgierigheid naar hoe Nintendo dit bundeltje liefde had ingepakt. Mooie menu’s? Een soort van making-off video’s? Bonuslevels? Nope! Enkel de drie soundtracks zijn te beluisteren, maar dan wel zonder een fatsoenlijke player met op z’n minst een tijdindicatie of de mogelijkheid om te spoelen. Maar goed, daar hebben we natuurlijk YouTube al voor. Oh ja, je kunt wel de taal van de game aanpassen… SCORE!!
Goed, het leek mij het meest logisch om te beginnen bij de oudste game van de drie en dat is natuurlijk Super Mario 64. ’s Werelds eerste kennismaking met Mario in 3D. Ik ga maar meteen wel de spreekwoordelijke olifant in de kamer benoemen… Mario 64 is helaas geen remaster van de game uit 1996. Sure, de game is een soort van ge-upgrade naar HD, de textures en fonts zijn hier een daar verbeterd en de levendigheid is wat opgeschroeft. Maar verder is deze game exact wat hij 24 jaar geleden ook was. Ik bedoel WTF Nintendo, de game is zelfs nog 4:3…
Bowser heeft Peach gekidnapt en je doorzoekt haar kasteel naar sterren door in schilderijen te springen. Als je die gehaald hebt, kun je er weer terug inspringen om nog een ster te halen. Of je gaat een ander level doen. Je hebt namelijk niet per sé alle sterren nodig en je kunt in zeker zin zelf bepalen in welke volgorde je ze de levels wilt doorlopen. Een gevoel van vrijheid wat je nog noooiitt gevoeld hebt…. Of nou ja had… in 1997.
Dan de game waar ik het meest naar uitkeek; Super Mario Sunshine. Ik heb de Gamecube zelf nooit gehad en dit is dan ook de enige Mario game die ik zelf nooit helemaal heb kunnen spelen. Deze Mario is echt een uitstapje wat mij betreft. De kleuren en de hele eiland-vibe zijn echt een feestje. En aangezien Nintendo op de Gamecube voor het eerst grafisch op een niveau waren dat ze water er goed uit konden laten zien, is dat in Super Mario Sunshine dan ook in overvloed aanwezig.
De hele game voelt als één grote kleurrijke vakantie. Je hebt veel meer vrijheid dan voorheen en gewapend met je jetpack-achtige waterkanon, blast je waterspuitend over Delfino Island. Wat dat betreft had Sunshine al enige voortekenen voor Mario Oddysey.
Super Mario Sunshine is wel echt een buitenbeentje. Het speelt en voelt echt heel anders dan andere Mario games. In mijn herinnering was deze game dan ook veel leuker dan dat ik hem nu anno 2020 vond. Op zich natuurlijk wel tof dat Nintendo in 2002 buiten de box aan het denken was. Maar in dit geval hadden ze de plak wel een beetje mis geslagen vind ik persoonlijk. Maar ondanks dat ziet het er fantastisch uit!
En dan hebben we natuurlijk nog Super Mario Galaxy. Origineel uitgekomen in 2007 op de Wii. Hier heb ik toch echt wel het meest plezier aan beleefd. Dit is eigenlijk de enige game die echt ‘shined’ in deze bundel.
Door deze game nog eens te spelen in volle glorie besef ik temeer hoe goed deze game is. Het zit hem in de kleinste dingen. De fantastische soundtrack, de fraaie animaties wanneer ja van planeet naar planeet vliegt… Zelfs het ‘save’-geluidje brengt weer gevoelens naar boven. Heerlijk.
De controls werken goed en zijn geoptimaliseerd voor de Switch. Af en toe moet je je rechter controller even kalibreren met de ‘R’-knop, maar dat is totaal niet hinderlijk. Het voordeel is natuurlijk nu met de Switch dat je deze game nu ook ‘on-the-go’ kunt spelen. Je bedient nu je pointer met je vingers via het touchscreen. Ondanks dat het op zich prima gaat, werkt het niet helemaal lekker omdat je je hand dus van je rechter controller af moet halen om je scherm aan te raken.
Al met al presenteert Nintendo een mooi pakketje van 3 van de belangrijkste 3D Mario Games uit het verleden. Opgepoetst en hdmi-ready zodat je deze games echt nooit meer hoeft te spelen met een scart-aamsluiting. De games draaien door de sterkere hardware beter dan ooit en ook zagen ze er nog nooit zo mooi uit als nu. Toch blijven de games in je herinnering leuker dan dat ze daadwerkelijk zijn. Ik heb eigenlijk alleen écht genoten van het herbeleven van Super Mario Galaxy, omdat deze nu echt de 1080p 60fps heeft die deze schitterende titel verdient.
Eigenlijk blijf ik zitten met nog 2 vragen. Had dit niet gewoon met een emulator gekund? Gewoon via Nintendo online als een soort van bedankje voor al die trouwe jaren? En oh ja, waarom de neuk is Super Mario Galaxy 2 geen onderdeel van deze bundel Nintendo!
Super Mario All Stars krijgt van mij 2,5 ster.
