Hoe ver moet je willen gaan voor liefde? Is afreizen naar een verboden land om kolossale wezens af te slachten, zodat je de ziel van je geliefde terug kunt brengen een nobele daad of slechts een van overmoed en dwaasheid? Dit is de premisse waarmee je middenin de wereld van Shadow of the Colossus wordt geworpen. Als Wander tezamen met je levensgetrouw paard Agro is het je doel om The Forbidden Lands af te speuren op zoek naar de zestien kolossen wiens dood op mystieke wijze de ziel van je wederhelft terug kan brengen.
Shadow of the Colossus is simpel in opzet; geen gecompliceerde stats, geen nieuwe wapens en items om te verzamelen, geen combo’s en vaak zelfs geen HUD. Een heilig zwaard wijst je in de richting van je volgende doelwit en Agro’s benen dragen je ernaartoe. Eenmaal oog in oog met een kolos heb je weinig tijd te genieten van het aanzicht van het imposante wezen, want hoewel de eerste paar doelloos rondwalen, zullen de meesten klaar zijn voor een gevecht. Deze gevechten spelen zich uit in de vorm van een puzzel met een stukje behendigheid; raak de kolos met een pijl, dat hem boos zijn wapen naar je doet smijten, zodat je via dat wapen zijn arm kan bereiken en vervolgens naar zijn hoofd kan klauteren om hem daar herhaaldelijk in zijn schedel te steken.
Ieder gevecht is uniek en de kolossen kunnen zich op de grond, in het water of zelfs in de lucht bevinden. Hun verbindende factor zijn de lichtgevende plekken op hun lichaam waar jij je zwaard in moet planten. Tussen de antropomorfe en op dieren als paarden, hagedis en wilde varkens lijkende kolossen zal iedereen zo zijn favorieten hebben. Het overweldigende gevoel van de David & Goliath strijd die je keer op keer moet leveren, kunnen in ieder geval weinig spellen Shadow of the Colossus nadoen.
Dit allemaal had je echter al een kleine dertien jaar geleden op de PlayStation 2 of in 2011 in The Ico & Shadow of the Colossus Collection kunnen ervaren. Wat maakt het de moeite waard nogmaals geld neer te leggen voor dit klassiek avontuur? De visuals. Bluepoint Games, dat al eerder verantwoordelijk was voor de remaster van Uncharted: Drake’s Fortune, heeft fantastisch werk geleverd. Dit is een remaster zoals het hoort te zijn. Er is niet slechts een HD-laagje over het originele materiaal heen gekwakt, maar het spel is vanaf de grond opgebouwd. De eens indrukwekkende, maar lege omgevingen, zijn aangevuld met realistische textures en verscheidene soorten begroeiing. Helaas is de render distance soms laag, waardoor de talrijke grassprieten pas laat inladen. De 4k resolutie in combinatie met de HDR-functie voor een meer dynamisch contrast laat alles tot leven komen. Deze versie van Shadow of the Colossus ziet eruit zoals het verdient herinnert te worden.
Qua extra content zal je het helaas moeten doen met de Photo Mode, zoals we al eerder in grote titels als Horizon Zero Dawn en Super Mario Odyssey zagen langskomen. Het was verrassend leuk om rond te spelen met instellingen en filters, maar een erg uitgebreide Photo Mode is het niet. In een spel zo mooi als deze, maakt het niet uit welke hoek je pakt; iedere foto die je maakt is screensaver waardig. Zo zijn alle foto’s bij deze review gemaakt door ondergetekende. Een andere manier om meer tijd door te brengen in The Forbidden Lands zijn de time trials. Proberen zo snel mogelijk de kolossen opnieuw met de grond gelijk maken is een goede uitdaging, maar niet voor iedere type speler interessant of een nieuwe toevoeging ten opzichte van de vorige uitgaven.
Oordeel: Hoe groot het visuele verschil was ten opzichte van het origineel kon ik pas waarderen toen ik ze zij aan zij zag. Een van de meest unieke game ervaringen is nu gevat in de ultieme versie. Extra content had bonuspunten opgeleverd, maar gelukkig is het bronmateriaal al magisch op zichzelf. Wat vaststaat is dat een aangrijpend verhaal gewikkeld in een spel dat uitsluitend bestaat uit baasgevechten, afgewisseld met de reis door prachtige omgevingen ernaartoe, ongetwijfeld indruk zal maken.
