Resident Evil stond aan het voorfront van de ontwikkeling van 3D horrorspellen. De afgelopen tien jaar is het echter niet veel soeps geweest in de macabere keuken van Capcom en is de eens geliefde franchise veranderd in een op neer gekeken serie. Hun visie op het horrorgenre is verwaterd geraakt en meerdere, hersendode actiegames die de Resident Evil naam dragen zijn daar het bewijs van. Resident Evil 7 is een van de grootste titels die dit jaar uitkomt. De vele teasers en verscheidene demo’s gaven de fans hoop op een waardig griezelavontuur. Zal het eindproduct de angst helemaal wegnemen of nieuwe nachtmerries aanwakkeren?
Laten we beginnen bij iets waar de Resident Evil serie altijd in heeft uitgeblinkt; het visuele plaatje. De sfeer van een villa in het dampende moeras van Louisiana is fantastisch vastgelegd. De wereld mag dan niet erg groot zijn, maar ieder hoekje is aandachtig gevuld met details die het huis tot leven brengen. Resident Evil 7 is op twee manieren te spelen. De eerste is traditioneel op je tv toestel. De 4K en HDR ondersteuning die het spel heeft, maakt het tot een grafisch genot. Zeker een horrorgame als deze maakt optimaal gebruik van de voordelen die HDR biedt, zoals het dynamisch contrast tussen een felle lichtbron tegen een donkere omgeving.
De tweede manier van spelen is met PlayStation VR. Dit is de manier waarop ik het grootste deel van Resident Evil 7 heb gespeeld. Uiteraard ben ik blij dat er eindelijk een AAA titel te spelen is in VR, maar dit was wel een erg heftige introductie. De eerste twee uur zijn meteen het ergste. Angst ontstaat vaak namelijk niet door wat je ziet of ervaart, maar juist door wat er niet is. Het verkennen van een voornamelijk leeg en vervallen huis was een dusdanig beangstigende ervaring dat ik af en toe de VR headset moest afzetten. Ik had een korte pauze nodig om op te laden, want het idee dat er van alle kanten om je heen iets kan verschijnen, tast je mentale stabiliteit aan. Gelukkig heb ik op geen enkel punt last gehad van misselijkheid, zoals bij sommige VR spellen het geval is.
Om het allemaal een tandje erger te maken speelt (bijna) alles zich in real time af. Op je luie gemak je items organiseren of documenten over brute slachtingen lezen zit er niet in, want het gevaar ligt altijd op de loer. Er wordt goed met verwachtingen van de speler gespeeld door clichématige en minder clichématige spanningsopbouw, twists en sadistische trekjes. Verder is er een mooie verhouding tussen actie, puzzels en met een pisvlek op je broek rondstruinen Naast een buiten proportioneel lastig baasgevecht zal het meer een strijd tegen je angst dan de vijanden zijn. Er is gekozen voor een ‘kwaliteit boven kwantiteit’ aanpak die ik kan beamen, hoewel ik graag meer variatie in de vijanden had gezien.
Gameplay van mijn persoonlijke gruwel.
Voor degenen die zich afvragen of dit alleen nog een Resident Evil in naam is, kan ik bevestigen dat het zich binnen het bekende universum afspeelt. Hoe zal ik niet verklappen. Resident Evil 7 is als losstaand verhaal te spelen, maar fans van de serie zullen de subtiele connecties kunnen waarderen. Als geheel bleef ik geïnteresseerd in de personages en het gruwel dat ze doormaken. Gechoqueerd door de uitkomsten was ik alleen niet. De voice acting is met momenten doods en de interpretatie van het script is…creatief. Zo geeft de hoofdrol Ethan slechts een kalme ‘what the’ wanneer er demonische wezens van de muur af druipen terwijl het zien krioelen van duizendpoten hem een lichte paniekaanval geeft.
Ik ben blij te zien dat in gameplay Capcom voor een moderne aanpak van horrorspellen heeft gekozen, zoals gepopulariseerd door o.a. Amnesia en Outlast. Ze hebben ingezien dat spelen als een doorsnee persoon beperkt in vuurkracht enger is dan een soldaat van de speciale eenheid die hordes zombies neermaait. In deze nieuwe insteek is Capcom duidelijk wel nog zoekende naar de fijne gameplaymechanieken. Een halfslachtig upgrade en aankoop systeem moeten de illusie scheppen van een keuze in speelstijl. Zoals eerder genoemd is variatie van gameplay gebalanceerd, de structuur is echter verstrooid.
Oordeel: Ik durf niet te zeggen dat je voor de leukste ervaring van dit spel in VR moet spelen of dat ik het kan aanraden, omdat het allerminst een prettige beleving is. Messen in je ogen gestoken krijgen is een bijzondere sensatie en Resident Evil 7 brengt met de toevoeging van VR een drastische verandering aan het horror genre. Het geheel mocht echter langer zijn en de gameplay ideeën voelden rommelig. Gesimuleerde angst is nog nooit zo echt geweest.
