Wanneer ik terugdenk aan spellen waar in van houd, is dat vaak met warme gedachten; het avontuur dat ik heb beleefd, de monsters die ik heb verslagen en het mooie verhaal waar ik een onderdeel van heb mogen zijn. Hoewel al deze elementen ook voorkomen in de Demon’s/ Dark Souls serie van From Software, kan ik moeilijk zeggen dat ik er met warme gedachten aan terugdenk; de vijanden waren afschuwelijk, de omgevingen bedrieglijk en ik ben een ontelbaar aantal keren gestorven. En toch zijn dit spellen waar ik enorm veel van houd. Stiekem heb ik genoten van de wanhoop en de pijniging die het mij heeft gebracht. Daarom duik ik er als een ware masochist weer in, ditmaal met Dark Souls 3.
Veteranen van de serie weten wat ze te wachten staat; je krijgt eerst een korte tutorial van de besturing, waarna je meteen in de Souls ervaring wordt ondergedompeld. Gelukkig heb je een aantal classes aan het begin waar je uit kunt kiezen, waarvan sommigen je de eerste uren het een stuk makkelijker maken. Deze classes vormen tevens een basis voor je personage. Dark Souls 3 biedt namelijk veel mogelijke gevechtsstijlen. Je kunt gaan spelen als een klassieke ridder met veel harnas en een groot zwaard, een priester die met bliksem smijt, een ninja met katana’s die het moet hebben van zijn snelle beweging of een halfnaakte wilde die alles met zijn knuppel doodslaat. Het is zelfs mogelijk om al deze ideeën en meer te combineren, dus je opties zijn eindeloos. In dit deel groeien je levels echter erg traag, waardoor je lang moet wachten voor je kunt proeven van de verschillende facetten die het spel biedt.
Het sterkste punt van de serie is altijd het ontwerp geweest en gelukkig is dat in Dark Souls 3 niet anders. Ik heb het hier dan over level-, monster- en esthetisch ontwerp. Ieder stukje van de wereld is gevuld met iets te ontdekken in prachtige omgevingen. Net als de levels zijn ook de inwonende schepsels mooi, gevarieerd en creatief vormgegeven. Mooi is hier een relatief begrip aangezien er beesten tussen lopen die je de stuipen op het lijf jagen. Smalle donkere gangen bewandelen is een enge ervaring en na de zoveelste sprong uit mijn stoel, kon ik wel zweren dat ik een horrorgame aan het spelen was.
Dark Souls 3 heeft een natuurlijk aanvoelende voortgang waarbij paden weer terugleiden naar eerder ontdekte punten om zo shortcuts te creëren. In dit duistere land van Lothric moet je je elke keer door een horde aan, voor ieder gebied uniek, vijanden vechten met als trofee aan het einde; de baas van dat gebied. Dit zijn de grootste uitdagingen van het spel en de reden dat deze serie een berucht imago heeft. Meer dan in voorgaande delen voelen deze baasgevechten aan als puzzels, wat een leuke verandering is.
When Wally met Filip! Ruim een uur Dark Souls 3 gameplay met videocommentaar samen met medeprutser Wally!
Hoewel dit een ijzersterke gamereeks is, heeft het ook zo zijn kwalen, die helaas in deel 3 nog steeds aanwezig zijn. Grafisch zijn het altijd hoogstandjes van hun tijd, maar dit wel ten koste van de framerate. Dark Souls 3 loopt in theorie op (een net acceptabele) 30 FPS, wat het in de praktijk ook vaak doet. Echter heeft het spel in gebieden met veel vijanden last van grote framedrops wat kan dalen tot 15 FPS. In een spel waarbij iedere kleine fout fataal kan zijn, kan dit niet door de beugel.
Tevens steunt Dark Souls 3 iets te veel op tropes. Zo zien we weer een draak net voor je gezicht op een brug landen om je gezicht eraf te smelten, wordt je met items gelokt om vervolgens door een stel grafschenders overvallen te worden en keren veel personages in woord of persoon terug. Van de ene kant is het leuk om iconische dingen terug te zien, maar van de andere kant voelt het lui en ongeïnspireerd. Minpunten eigen aan Dark Souls 3 zijn dat er vijanden uit vorige delen terugkeren in exact dezelfde uitvoering en dat het spel een meer lineair verloop heeft dan zijn voorgangers.
Oordeel: Sinds de eerste Dark Souls zijn de spellen een jaarlijks terugkerend fenomeen geweest. Waar andere series slechts een schim van het originele product blijven, brandt de vlam van Dark Souls nog steeds helder en warm. From zal wel hun best moeten doen om deze vlam aan te blijven wakkeren, want ze vervallen in patronen die schadelijk zijn voor de serie. Er moet gewerkt worden aan de prestatie problemen en het design verdient deels een frisse wind. Ik zou Dark Soul’s vlam namelijk niet graag zien doven en uitsterven om te eindigen in de duisternis samen met andere vergeten game franchises.
