Thrillers zijn een lastig genre. Het moet spannend zijn, maar niet te eng anders schiet het uit naar een horrorfilm. Het publiek moet op het verkeerde spoor worden gezet, maar aangezien we dat tegenwoordig verwachten, zijn we minder snel verbaasd wanneer een lieve oma de moordenaar blijkt te zijn. Tot slot moeten mensen de zaal verlaten met collectieve mindfuck waar ze een week later nog steeds hun hoofd over breken. Het is een goed iets dat 10 Cloverfiled Lane uit het niets werd aangekondigd, want dat verrassingselement kan de film alvast in zijn zak steken.
Plot: Een jonge vrouw (Mary Elizabeth Winstead) wordt van de weg gereden nadat ze met haar auto haar vriend heeft verlaten. Ze wordt wakker in een kelder, aan een infuus en met haar been vastgeketend aan de waterleiding. Al snel is duidelijk dat een gekke ‘Doomsday prepper’ (John Goodman) haar uit het autowrak heeft gehaald en naar zijn bunker heeft gebracht met als verklaring dat er een wereldwijde nucleaire aanval is geweest. Of dit allemaal waar is en of hij het beste met haar voor heeft, is echter de grote vraag.
Cloverfield Lane gooit je meteen midden in de actie met een boel mysterie, vragen en onzekerheden. Zeker in de eerste helft blijft de spanning er goed in zitten en doen er zich interessante ontwikkelingen voor. Zo blijkt er nog derde overlevende te zijn(John Gallagher Jr.) die zorgt voor de nodige nuchterheid, comic relief en een driehoeksverhouding tussen de bunkerbuddies. De film brengt je meerdere malen knap op het verkeerde been over wie te vertrouwen is en wat de motieven van de personages zijn.
Net als iedere goede thriller behoeft ook Cloverfield Lane een verbazingwekkende twist. Ja, er zit een twist in, alleen niet op een correcte manier. Een goede twist brengt namelijk een draai aan het plot en de gebeurtenissen die al zijn gepresenteerd. Het is bullshit en onbevredigend wanneer er een soort ‘plottwist-ex-machina’ tegen het einde van de film komt en de alles compleet omgooit. Het is een haast een belediging voor de intelligentie van het publiek te noemen. Zo van; ‘hier heb je puzzelstukken om uit te vogelen wat er gaande is. Haha! Het bleek een compleet andere afbeelding te zijn dan degene op de doos, ben jij er even mooi ingetuind’. Hierbij komt kijken dat grofweg het laatste kwartier een grote zooi is; veel actie, chaos en paniek, waar op het laatste moment nog een wanhopige poging wordt gedaan tot een ‘character arc’ voor onze heldin.
De cast bestaat uit slechts 3 mensen, waardoor er grote druk staat op alle acteerprestaties. Geen enkele springt eruit als bijzonder positief of negatief. Hoewel ik moet toegeven dat ik een zwak heb voor hoofdrol Mary Elizabeth Winstead, wat mijn beoordelingsvermogen mogelijk bezoedeld.
Oordeel: Het is jammer om te zien dat een thriller met een goed tempo en veelbelovende ontwikkelingen een gimmickfilm blijkt te zijn. Alles dat in de eerste helft wordt opgebouwd, maakt ruimte voor een zogenaamde twist. Veel vragen blijven onbeantwoord of er wordt zelfs gedaan alsof ze nooit hebben bestaan. Ondanks het teleurstellend einde heb ik me met de rit die erheen voerde prima weten te vermaken.
10 Cloverfield Lane draait vanaf nu in de bioscoop.
Gezien! Ik geef 10 Cloverfiled Lane een 6.5. Check dat einde dan!