Tom Cruise is inmiddels 53 en dat is een leeftijd waarop voor veel mannen wekelijks een potje voetballen al een mission impossible is. Maar niet voor Tom Cruise. Tom Cruise haalt met gemak nog de meest spectaculaire stunts uit. Maar betekent dat dan ook dat Mission: Impossible – Rogue Nation een moddervette film is?
PLOT: Als de CIA de stekker uit het IMF trekt terwijl Ethan Hunt (Tom Cruise) nog op missie is om Het Syndicaat uit te schakelen staan hij en zijn team er alleen voor om het team, zijn collega’s en de wereld te redden uit de handen van deze criminele organisatie.
Rogue Nation heeft een vliegende start door meteen de scene die je in alle trailers en promopraatjes voorbij zag komen aan het begin van de film te plaatsen. Dan bedoelen we natuurlijk de scene waarin Cruise op een taxiënd vliegtuig springt en vervolgens dus ook mee de lucht in gaat terwijl hij uit aller macht zich aan het vliegtuig probeert vast te houden. Een spectaculaire opening waarbij Cruise zelf het stuntwerk deed, zoals trouwens bij alle stunts in deze film. Maar voordat je kan zeggen: “holy fuck, dit is vette shit” zit de scene er al weer op en gaat de actie op een andere schitterende locatie verder.
En zo gaat dat eigenlijk de hele film door, je gaat van actiescène naar actiescène en in de spaarzame momenten dat Hunt niet hele toffe dingen aan het doen is kan er even tijd vrij gemaakt worden voor het plot. En dat is eigenlijk helemaal geen probleem, want als we diepgang hadden willen hebben zouden we wel één van de laatste Bond films gaan kijken, waar het de laatste paar films steeds meer ging om de personages en de persoonlijke strubbelingen van 007. Mission: Impossible heeft dat niet en probeert ook niet de toon donkerder te maken om serieuzer over te komen (ook zo’n trend van de laatste jaren). Nee hoor, de bedoeling van de makers is vanaf minuut 1 duidelijk en dat is vermaak en actie van het hoogste niveau en daar slagen ze met vlag en wimpel in.
En ik kan mij heel goed voorstellen dat je deze film kijkt en dan vindt dat alle actiescènes wel heel erg omslachtig zijn. Zo moet Cruise bijvoorbeeld een register stelen van Het Syndicaat , maar deze register staat niet gewoon op een USB stick die ergens in een laatje ligt. Nee, dit register staat natuurlijk in een high tech digitale kluis in een gebouw in de middle of nowhere en die kluis kunnen ze dan weer niet in voordat ze de beveiliging hebben omzeild die op zijn beurt weer op een server staat die in een ondergrondse ruimte staat die gekoeld wordt door duizenden liters snel stromend zeewater waar je alleen in kan komen zonder zuurstoftank. Maar als je al dit soort malle dingen voor lief neemt, dan zit je ruim twee uur lang op het puntje van je stoel.
EXTRA’S: Het audiocommentaar met Tom Cruise en regisseur McQuarrie is informatief en boeiend, maar wel erg technisch en zakelijk. Voor de afwisseling was het leuk geweest als ook Simon Pegg hier aan deel had genomen. Lighting The Fuse is een korte featurette waarin Cruise en McQuarrie uitleggen hoe de film werd opgebouwd. Verder krijgen we nog zes featurettes over Tom Cruise als producent van de film, het IMF team, de Mission: Impossible franchise en de stunts van Rogue Nation. Deze featurettes zijn allemaal best wel interessant, maar helaas wel wat aan de korte kant. Ik had in dit geval liever een zeer uitgebreide making of gezien.
OORDEEL: Als je in staat bent om niet te veel op zoek te gaan naar logica is Mission: Impossible – Rogue Nation een uitstekende actiefilm die je vast nog wel eens wilt kijken. De actiescènes zijn soms wat over the top, maar nooit belachelijk en zonder uitzondering spectaculair. Mission: Impossible – Rogue Nation ligt vanaf vandaag in de winkel.
