Game Review: Battlefield 1

In een tijd waarin oorlogs-shooters langzaam dreigen te veranderen in over-the-top sci-fi taferelen en kogels vervangen lijken te worden door laserbeams, gooit ontwikkelaar Dice het eens even flink over de spreekwoordelijk andere boeg. Battlefield 1 gaat namelijk helemaal terug naar WO 1. Een gewaagde keuze qua setting, maar de fans waren al maanden lang hyped na het zien van de eerste teasers en trailers. Zelfs ik als vervent Call Of Duty-speler begon steeds meer een overstap te overwegen… Maar maakt Battlefield 1 de hype waar?

FIRST LOOK

Ok, laat ik eerlijk zijn… Bij de eerste blik die ik op het spel wierp rolde mijn tong uit m’n mond als bij Jim Carrey in ‘the Mask’. Holy shit wat ziet dit spel er abnormaal mooi uit. De graphics zijn echt om te smullen. Niet alleen de cut-scenes zijn adembenemend mooi, ook de ingame graphics maken je ‘jizzen in je pants’.  De reflecties van zoeklicht in de regen en de structuur van bijvoorbeeld de modder onder je voeten, het is allemaal schitterend.  Ook het geluid is te gek. Ik ga er stiekem van uit dat de meeste gamers een goede surround set hebben staan, maar ook met koptelefoon op is het genieten van het geluid van het puin wat om je heen landt na het afgaan van een vernietigende granaat. De keuze voor een Eerste Wereld oorlog setting is een goede. Het is oud genoeg om een geweldige sfeer met zich mee te brengen, maar modern genoeg om al over automatische wapens en tanks te beschikken.

 

CAMPAIGN

Tuurlijk moet het Battlefield 1 het vooral hebben van de multiplayer, maar aan de campaign is deze keer extreem veel aandacht geschonken. Je begint met een soort inleiding, waarbij je meteen midden met je neus in de spreekwoordelijke boter valt. Mocht mocht je vroeger niet opgelet hebben op school en niet weten hoe gruwelijk en onmenselijk deze oorlog was, dan weet je het nu wel. Je wordt zo met je neus op de feiten gedrukt en geconfronteerd met de uitzichtloosheid dat je hierna toch wel even een flinke borrel nodig hebt om jezelf de moed in te drinken om verder te gaan.

 

TRADING WAR STORIES

De campaign is na deze proloog opgedeeld in 5 War Stories. Alle deze stories belichten een ander individu en oorlogsgebeid in deze inmens grote oorlog. En dat maakt de campaign zo krachtig wat mij betreft. Elk verhaal neemt je mee in een emotionele achtbaan en laat je ervaren hoe deze jonge mannen moeten zien te overleven  in deze hel.

De war stories zijn ook erg afwisselend. Zo ben je bijvoorbeeld in de eerste missie een jonge Britse tankbestuurder die zowel zijn team moet rondrijden en de boel aan flarden moet schieten, als stiekem bougies moet stelen van de vijand om de tank te repareren als deze er weer eens mee ophoud.

Later ben je een gokverslaafde piloot die het in diverse dogfights op moet nemen tegen de Duitsers al kurketrekkend door de lucht, maar ook vechtend in een brandende zeppelin.

Een van de mooiste verhalen vind ik persoonlijk Avanto Savoia. En missie waarin jij als oude Italiaanse opa aan je kleindochter verteld hoe jij in de Alpen in een soort pantserpak onderdeel uitmaakte van een speciale eenheid genaamd ‘The Arditi’ wat zoiets betekent als de moedigen. Op zoek naar je in de strijd verloren vriend Matteo… Een mix van emotie en bikkelharde oorlog.

Kortom, ik ben erg te spreken over deze manier van een campaign opdelen en de vele gezichten van de oorlog uit te lichten. Enige nadeel vind ik dan ook dat de single player erg kort is. En je mist ook wel een beetje het gevoel van genoegdoening, omdat je de missies vrij snel doorloopt.

 

HOE MEER ZIELEN, HOE MEER VREUGD

Online is toch wel waar het bij de Battlefield-fans altijd om draait. De klassieke ‘Conquest’ mode zal door de meesten wel het vaakst gespeeld worden. Wat wel een nieuwe toevoeging is zijn zogeheten Behemoths, die de onderliggende partij toch nog een kans geven op een goede comeback. Dit zijn gigantische, eindbaas-achtige schepen, zeppelins of treinen die bijna onverslaanbaar zijn en je keer op keer zullen frustreren als slachtoffer. Dit geeft de chaos wel nog meer vorm en het dwingt je squad nog beter samen te werken dit gigantische monster te verslaan.

De mooi uitgewerkte mode ‘Operations’ pakt het meer episch aan. Dit zijn op waarheid gebaseerde gevechten die je na kunt spelen en hebben een meer filmisch en campaign-achtig gevoel. Iedere keer als je doodgaat zoomt het spel uit naar een map waarop je de hele veldslag van boven ziet en je jezelf kunt ‘deployen’ naast een van je squadleden of in een voertuig zoals bijvoorbeeld een paard of een tank. Een leuke modus. Maar wel erg chaotisch.

Nu moet ik zeggen dat ik de multiplayer zeker vermakelijk vind, maar zaligmakend vind ik ‘m zeker niet. Zo irriteer ik mezelf behoorlijk aan het tempo. Je spawnt niet lekker snel vind ik en dat haalt het tempo en de intensiteit er erg uit. Verder zijn veel maps groot en best kaal en val je al snel ten prooi aan één van de vele snipers in de game. Ook de wapens vind ik lang niet alles. Ze hebben best veel recoil vind ik en zo heb ik menig vijand om de oren geschoten, maar niet vol door z’n knar, terwijl ik daar toch echt op mikte.

 

OORDEEL

Veel fans waren er van overtuigd dat Battlefield 1 het einde zou betekenen voor grote concurrent Call of Duty. Maar ik ben daar nog niet van overtuigd. Nu moet ik zeggen dat ik echt intens heb genoten van de (enigzins korte) campaign en echt nog nooit zo’n grafisch hoogtepuntje heb gezien op de PS4, maar zaligmakend vind ik de game niet. Ook ik was door de hype bevangen en bijna geneigd te denken dat de komende CoD op voorhand de prullenbak in kon, maar ik mis gewoon het lekkere tempo van CoD. Ongetwijfeld zullen de Battlefield-fanaten hier op neerkijken omdat de komende CoD minder realistisch is, maar is dat erg? Ik houd gewoon van soepele, snelle en lekkere gameplay en daarin moet ik nog maar zien of Battlefield 1 CoD wegblaast… Daarom krijgt Battlefield 1 van mij 3,5 ster.