Nintendo boegbeeld Mario was tot nu toe de grote afwezige bij de releases voor de Nintendo Switch. Okay, we hebben dan wel Mario + Rabbids gekregen als een soort zoethoudertje, maar de enige echte grote release voor dit platform kwam tegelijk met de release van de console zelf uit en dat was natuurlijk Zelda. Maar nu is er dan eindelijk de game waar al lang naar uit werd gekeken: Mario Odyssey.
Jeetje, Mario, die kende ik nog wel van vroeger. In de tijd dat ik een gameboy (zo heette vroeger de DS, kinderen) had was het voornamelijk Mario en Donkey Kong die ik speelde en dus keek ik echt vol verlangen uit naar deze game. Ook omdat de aanschaf van de Switch mij tot nu toe nog niet gebracht had wat ik er van verwacht had. Natuurlijk, Mario Kart was weer leuk om te spelen en ook Rayman kon mij nog wel bekoren, maar als ik wel eens een bezoek bracht aan de (online) gameshop viel het aanbod uiteindelijk toch nog best behoorlijk tegen. Zou Mario Odyssey daar dan verandering in kunnen brengen?
Het eerste dat meteen opvalt is hoe schitterend deze game er uit ziet, elke wereld…ehh sorry….rijk ziet er geweldig uit. Alle rijken zijn zeer weids en bieden je de mogelijkheid om ze flink te verkennen. En dat is nodig ook, want zelfs in de meest afgelegen hoekjes van het rijk waar je bent zit altijd wel weer iets verstopt en dat zijn niet alleen maar simpele muntjes, maar ook wel eens een leventje bijvoorbeeld. Daar zat voor mij persoonlijk ook meteen het grootste gevaar en frustratie van deze game, want ik ben nogal hebberig aangelegd en dus heb ik aardig wat leventjes verspilt door te proberen om elk level…hè fuck…rijk helemaal leeg te spelen. En dan loop je gelijk tegen het volgende probleem aan, de checkpoints. Deze checkpoints zijn het punt waar je terugkeert in het rijk…hé, in één keer goed, als je ten onder bent gegaan aan je eigen gulzigheid. Maar elk rijk heeft maar een beperkt aantal checkpoints en dus werd ik regelmatig een behoorlijk eindje terug gedropt na mijn wederopstanding en kon ik het allemaal nog een keer doen. Ik gooi deze afwijking dan maar op mijn eigen stommiteit en dwangneurose, want als je gewoon het einddoel in zicht houdt moet het niet heel lastig zijn om een level…doe ik het weer…uit te spelen.
Het mooie aan deze Mario Odyssey is dat het niet simpelweg een upgrade is aan de oude Mario games, want er zijn ook verbeteringen doorgevoerd. De meest handige is dat de pet van Mario nu los te bedienen is. Je kan de pet als wapen gebruiken door hem tegen je vijanden aan te gooien, maar ook gewoon om muntjes te verzamelen. Maar dat is niet alles, want je kan met je pet ook andere karakters overnemen. Als je bijvoorbeeld bij een onoverbrugbaar obstakel komt kan je je pet tegen een enorme T-Rex aan gooien en speel je verder als de T-Rex en kan je overal doorheen beuken. En als je met de losse joy-cons speelt kan je door gewoon de joy-con naar rechts te bewegen de pet gooien of er een multi player van maken. Door allebei een joy-con vast te houden kan de ene speler Mario bedienen en is de ander de pet. Eindelijk kan je dus zonder negatieve lading er met de pet naar gooien (als ze op de marketing afdeling van Nintendo een drinkspelletje maken van elke keer dat “er met de pet naar gooien” in een review staat zijn ze daar al een week stomdronken). Ook levert het spelen met de losse joy-cons je een aantal extra functionaliteiten op.
Ook voor de liefhebbers van de old-school Mario games zit er in de meeste levels een leuke extra, want je moet regelmatig een 2D uitdaging spelen en worden de controls dus weer terug gebracht tot de basis en kan je opeens alleen nog maar bukken en springen. En hoewel je dit vroeger tot in den treuren gedaan hebt is dat nu opeens verrassend moeilijk, want je moet toch weer heel anders spelen dan je in de rest van de game kan doen. Maar na een paar keer heb je dit vast wel weer onder de knie en zijn het ook de uitdagingen waar je naar uit kijkt. Wat mij betreft een briljant bedachte toevoeging en ook leuk om aan je kinderen te laten zien, “kijk, zo speelde papa vroeger spelletjes”.
OORDEEL: Mario Odyssey is misschien voor de die-hard gamers een tikkie te simpel (maar ja, dat type gamers heeft waarschijnlijk dan ook geen Nintendo Switch), maar voor de light gamers zoals ik of voor kinderen zal deze game een verplicht nummer worden. Mario Odyssey is een spel waar je voorlopig mee uit de voeten kan, vol verrassingen zit en er ook nog eens schitterend uit ziet. Van Mario Odyssey zijn inmiddels al twee miljoen exemplaren over de toonbank gegaan en dat zullen er, met de feestdagen in aantocht, nog flink meer worden. Deze game zal ook in Nederland zijn weg vinden naar menig schoen en/of kerstboom, dus wees er snel bij om teleurstelling te voorkomen. Mario Odyssey ligt vanaf nu overal in de winkels en is ook verkrijgbaar via de Nintendo eshop.
