Review: Mario Tennis Aces

De Mario Tennis serie valt onder de vele ‘Mario en vrienden ondernemen vrijetijdsactiviteiten’ spellen, waarvan Mario Kart verreweg de meest populaire is. Niet heel gek als je kijkt naar de toegankelijkheid en het vlugge karakter ervan. Aangezien tennis al een niche sport is, kun je verwachten dat het een minder groot publiek trekt, maar dat maakt de fans daarmee niet minder toegewijd. Mario Tennis Aces is het zesde deel in de serie (zeven als je Mario’s Tennis op de meerekent), waarvan de laatste twee voorgangers vooral voor veel teleurstelling zorgden. Eindigt Mario Tennis Aces in het gravel of is dit ‘the next level’?

Review: Mario Tennis Aces

PLOT: Oh jeetje! Een kwaadaardig tennisracket is ontsnapt en maakt van alle tennisspelers op het Tenniseiland kwaadaardige tennismummies. Tennis bestrijd je uiteraard met tennis en Mario is de aangewezen tennisheld om dit tennisfiasco op te lossen. Verzamel een vijftal kristallen en breng vrede aan het eiland. Dit is in grote lijnen en ook meteen in detail de opzet van de Adventure mode in Aces. In gameplay staat je een kort avontuur te wachten bestaande uit reguliere tennismatches, repetitieve uitdagingen en baasgevechten. Adventure mode slaagt erin om de basisprincipes van Aces aan zelfs een leek spelenderwijs uit te leggen. De moeilijkheidsgraad gaat echter rap omhoog, dus terwijl je nog mentaal stuntelt tussen een slice en topspin, vliegen de tennisballen tegen latere tegenstanders je constant om de oren. In de evenementen van Adeventure mode is geen restart optie en dat is een schande. Iedere keer terug moeten naar het menu wekt slechts lichte irritatie op, maar je wordt er zo vaak mee geconfronteerd dat het een noemenswaardige klacht is.

Aces biedt een erg kleurrijk en gevarieerd aanbod aan personages met duidelijke verschillen in speelstijl. Karakters zijn op te delen in zes categorieën: balanced, powerful, speedy, defensive, technical en tricky. Onder ieder type vallen meerdere personages, maar helaas zijn er niet meer uitgebreide stats te bekijken voor ieder personage afzonderlijk. Balanced is een goede keuze voor een beginner, aangezien dit type geen overduidelijke zwaktes heeft. Met een technical personage sla je gemakkelijker de bal naar hoeken toe en bijvoorbeeld een defensive personage is voor de speler die graag anticiperend speelt.

Strategie is een belangrijk element en de beheersing over alle verschillende schoten de sleutel tot succes. Je zult rekening moeten houden met het archetype van je eigen personage, dat van je tegenstander en ook hun speelstijl. Het instapniveau is vrij laag, maar de gameplay heeft genoeg diepte om competitief interessant te zijn. Verwacht dan ook flink wat uren aan speeltijd kwijt te zijn voor je een goed grip hebt op de basisprincipes voordat je geavanceerde strategieën kunt ontwikkelen.

Ik zou Aces dan ook niet als party game bestempelen zoals bijvoorbeeld Mario Kart of Super Smash Bros. dat zijn. Daar is het namelijk te veel afhankelijk van persoonlijke vaardigheid en te weinig van geluk. In Mario Kart kun je zelfs als meest bekwame coureur ter wereld op de laatste plek eindigen door slachtoffer te zij van een reeks van blauwe- en rode schilden. En hoewel je in Smash Bros. geluksfactoren kunt uitzetten, zijn deze in Aces standaard niet aanwezig. Wil je een speciaal schot op je tegenstander lanceren? Dan moet je daar zelf de krachtmeter voor verdienen door vooraf goed te hebben gespeeld. Wil je een krachtig schot blokkeren? Dan zal dit volledig van je eigen timing afhangen. Natuurlijk is Aces nog prima geschikt als multiplayer game om met vrienden op de bank te spelen, net zoals iets als Street Fighter dat is, maar een ervaren speler hoort onder geen enkele omstandigheid te verliezen van een beginner.

Het is het 1 tegen 1 karakter van de sport waarmee Aces al snel een competitieve (i.p.v. party) sfeer krijgt en Nintendo lijkt dit door te hebben. Qua multiplayer is er naast een Simple mode, waarmee het een meer realistisch potje tennis wordt en de swing mode, waarbij je net als bij Wii Tennis fysiek moet zwaaien, geen variatie in opties van spelen. Ook online zal je merken dat je alleen de keuze hebt uit een snel potje bestaande uit een tie breaker of deelname aan een toernooi. Als je al overtuigd bent van de gameplay is dit geen probleem, maar een beginner zal zich snel kunnen gaan vervelen. Offline is er namelijk weinig te beleven en online worden afgetuigd werkt niet motiverend voor verbetering. Gelukkig is de online ervaring grotendeels stabiel en laat een nieuwe game nooit te lang op zich wachten.

Oordeel: Je gameplay mag dan nog zo goed zijn, maar als je geen content hebt om het op toe passen, kan het de aandacht van de gemiddelde persoon niet vasthouden. Er zijn tal voorbeelden van Indie multiplayer games die ook fantastische gameplay hebben voor een fractie van de prijs van Mario Tennis Aces. Bij deze Indie titels is een kleine hoeveelheid aan content te wijten aan de kleine ontwikkelingsteams, maar Nintendo heeft echter geen excuus. Hiernaast is de aanwezige adventure mode kaal en weinig gevarieerd. Als de gameplay liefde op het eerste gezicht is, kun je een lange rally met Aces aangaan. Voor iedereen anders zal het breekpunt echter snel bereikt zijn.

Review: Mario Tennis Aces

 

 Reageer