Dat het leven van kunstschaatsster Tonya Harding nooit eerder verfilmd is, is mij echt een groot raadsel. Want los van ‘het incident’ was haar leven al zo compleet anders dan wat je zou verwachten van een ijsprinses, dat het schreeuwt om een verfilming. Die is er nu dan gelukkig, en wat voor één.
Je ziet het wel vaker bij de Oscars, er is één duidelijke favoriet die er met het gros van de gouden beeldjes vandoor gaat, maar daarnaast is er dan ook vaak een wat kleinere film die ook nog aardig vaak uit de envelop komt. Dit jaar was Three Billboard Outside Ebbing Missouri die film, maar met een beetje meer mazzel had dan net zo goed I, Tonya kunnen zijn. Maar het bleef helaas slechts bij drie nominaties, waarvan er één verzilverd werd. En bij die drie nominaties zat er niet eens één voor beste film, foei!
Okay, eerst maar even HET verhaal in een notendop voor de jonkies onder jullie. Tonya Harding en Nancy Kerrigan waren de twee boegbeelden van het Amerikaanse kunstschaats team en hard op weg naar podiumplekken tijdens de winterspelen van 1994 in Lillehammer. Beide dames waren ook absolute tegenpolen, Kerrigan was de all american girl waar de jury dol op was en Harding was de redneck die overliep van het talent, maar gewoon niet in het perfecte plaatje paste. En als dan Kerrigan vlak voor die spelen het slachtoffer wordt van een aanval waarbij haar knie kapot wordt geslagen wijzen alle tekenen er op dat team Harding achter deze bizarre aanval zit. Op zichzelf zou dit deel van het leven van Tonya Harding al genoeg zijn voor een film, maar haar privéleven is ook zo woelig dat I, Tonya niet alleen maar de focus hoeft te leggen op het Kerrigan verhaal.
Tonya Harding groeit op in armoede met een moeder die haar psychisch mishandeld, naar eigen zeggen om haar sterker te maken, en die ook nog wel eens last heeft van losse handjes, maar die wel alles opzij zet om van haar dochter een kampioen te maken. Opgroeiend in deze omgeving is het lastig om de poster girl te worden voor het kunstschaatsen. Haar schaatsen is dan wel dik in orde, maar met haar zelfgemaakte pakjes, haar van zelf geschoten konijnen gemaakte bontjas en het feit dat ze geen blad voor de grofgebekte mond neemt gunnen de juryleden bij de wedstrijden haar niet de eer die ze verdient. Daarbij zit ook haar privéleven haar behoorlijk in de weg, want als volwassene komt ze ook in een relatie terecht die niet ver weg staat van haar opvoeding en dus vallen er ook in haar huwelijk met Jeff Gillooly (Sebastian Stan) de nodige klappen (al deelt ze die net zo makkelijk ook zelf uit). Tijdens haar hele professionele carrière ligt ze al met jan en alleman op ramkoers en als haar (inmiddels) ex-man en zijn idiote vriend het idiote plan opvatten om Kerrigan eens flink de stuipen op het lijf te jagen loopt het schip dat ooit een gouden koers leek te varen definitief aan de grond en zakt ze bij de spelen van Lillehammer door het ijs (niet letterlijk natuurlijk).
Margot Robbie, die al geweldig was als Harley Quinn in Suicide Sqaud laat hier weer eens zien dat zij een actrice is met een geweldig potentieel en als zij haar rollen zo goed blijft uitkiezen gaat zij een hele grote worden. Dat Robbie voor deze vertolking in I, Tonya een oscarnominatie voor beste actrice binnen sleepte was niet meer dan terecht, maar helaas moest zij haar meerdere erkennen in Frances McDormand (Three Billboards…). De moeder van Harding wordt gespeeld door Allison Janney en zij is net als Robbie ronduit geweldig als kettingrokende en vloekende Lavona Golden. Janney won in tegenstelling tot Robbie wel een oscar (beste vrouwelijke bijrol) en die komt haar dubbel en dwars toe.
EXTRA’S: Niks!
OORDEEL: I, Tonya was echt een genot om naar te kijken. Het verhaal wordt op een originele manier verteld als deels film en deels mockumentary met ‘fourth wall breaks’ waar Deadpool nog een puntje aan kan zuigen. De gehele cast is om van te smullen met Margot Robbie en Allison Janney als absolute uitschieters. Nu kan ik mij voorstellen dat een film over kunstschaatsen bij de meeste mensen misschien niet bovenaan hun verlanglijstje zal staan, zelfs als je oud genoeg bent om bekend te zijn met het verhaal over Harding en Kerrigan, maar als je deze week maar één film aanschaft laat dat dan I, Tonya zijn. Je zult gegarandeerd niet teleurgesteld zijn. Als film op zich is dit absoluut een vijf sterren film, maar dit is een bluray review en dus moet ik met pijn in het hart toch één ster aftrekken vanwege het ontbreken van bonus materiaal. I, Tonya ligt vanaf aanstaande woensdag in de winkels.
