Ik zal eerlijk zijn; ik had al zo mijn ideeën over Pixels voor ik de film had gezien. Het zou lastig geweest zijn om geen mening te hebben als gamer over een van de meest beruchte films van het jaar. Hoewel ik dus met bepaalde negatieve verwachtingen de theaterzaal instapte, heb ik Pixels toch anders ervaren dan gedacht.
Plot: Pixels houdt het simpel. Mensen hebben games de ruimte ingeschoten als een manier om contact te maken met buitenaards leven. Dit bericht wordt echter als een dreigement opgevat en aliens vallen de aarde aan. Het gevecht speelt zich uit in de vorm van levende klassieke videogames, zoals Galaga en Pacman. De aardelingen moeten drie van de vijf games winnen om de aarde te redden. Met hun gamekennis en vaardigheden is het aan een stel Nerds om deze klus te klaren.
Waar het bij Pixels meteen misgaat, is de cast. Hoofdrollen zijn weggelegd voor Adam Sandler (tevens producent), Kevin Smith en Josh Gad. Stuk voor stuk acteurs die bekend staan voor hun werk in middelmatige komedies. Hierbij komt kijken, dat geen enkel personage meer diepte heeft dan een 2d-model uit een retro game. De belachelijkste acteerprestatie komt zonder twijfel van Sandler. Hij lijkt de hele film verveeld en brengt iedere regel tekst met minder energie dan een lege batterij.
Voor de humor hoef je Pixels ook niet te zien. De grappen zijn flauw, kinderachtig en soms vallen er zelfs ongemakkelijke stiltes. Het is alsof de acteurs zelf ook weten dat het script niet grappig is en ze niet achter de film staan. Vergezeld door momenten die je hoofd krabbend achter laten, is Pixels soms een lastige film om doorheen te zitten.
De special effects zien er voor het grootste deel verrassend goed uit. Hiernaast is er op zeldzame momenten zelfs creatief omgegaan met de levensgrote gamekarakters die steden terroriseren. Het is extra jammer om te zien dat een concept als deze in de verkeerde handen is gevallen, omdat dit idee zoveel meer potentie heeft. In plaats daarvan krijgen we een film die duidelijk is gemaakt om snel wat geld in het laatje te brengen. Pixels heeft niet genoeg inhoudelijke diepgang om een gamer te boeien en is te weinigzeggend voor iemand die geen connectie met games heeft.
Dan blijft nog de vraag: waar komt al die Nerd Rage over Pixels op het internet vandaan? De film wordt namelijk niet alleen slecht ontvangen, maar vaak ook met de grond gelijk gemaakt. Geeks en gamers zijn persoonlijk beledigd door hoe klassieke videogame personages in de film zijn verwerkt. Zelf heb ik deze woede niet ervaren. Ik verbaasde me er juist over hoe onverschillig ik was tegenover wat er zich op het doek afspeelde. Toegegeven, wat ze met Q*bert hebben gedaan is een schande, maar met andere grote namen zoals Duck Hunt en Donkey Kong is best smaakvol omgesprongen. Misschien komt mijn gebrek aan woede doordat ik de arcadehall tijden van de game industrie nooit heb meegemaakt, en is de Nerd Rage van een Old School gamer beter gegrond dan ik me kan voorstellen.
Oordeel: Begrijp me niet verkeerd, Pixels is geen goede film, alles behalve zelfs. De grappen zijn kinderachtig en ondermaats net als de personages en het acteerwerk. We krijgen een flinterdun plot voorgeschoteld bijgestaan door een paar ontluikende liefdes die verder ook niets toevoegen. Het enige front waar Pixels punten op scoort zijn de visuele effecten. Het is namelijk wel een mooie film om naar te kijken, maar dat zal allerminst een reden moeten zijn om een bioscoopkaartje te halen. Pixels heeft me niet boos gemaakt zoals ik had verwacht, maar onverschilligheid is evenmin een goede basis voor een positief oordeel.
Pixels draait vanaf 20 augustus in de bioscoop.
[dil dil = 103648]
eigenlijk zoals ik had verwacht. Jammer, want het had erg mooi kunnen zijn qua gegeven.
En toch ga ik hem kijken, ondanks Adam Sandler.