Als trotse PS4-bezitter is er één ding wat ik XBOX-fanboys altijd na moet geven, ze hebben met de Forza-franchise gewoonweg de beste (auto)racegame in handen. Uiterst frustrerend natuurlijk, maar ineens was daar licht aan het eind van de tunnel; Project Cars 2. De game voor en door raceliefhebbers. Is dit dan eindelijk de Forza tegenhanger waar ik al die tijd op heb moeten wachten? Of moet ik toch maar met hangende pootjes een XBOX gaan kopen?
Wat Project Cars 2 uniek maakt, is dat de game ontwikkelt is door en voor raceliefhebbers. Dit blijkt vooral uit hoe de hele game ogezet is. De menu’s zijn fraai en overzichtelijk. Er zijn zoveel settings in te stellen naar hoe jij de het graag ziet, dat het je bijna begint te duizelen en dit is natuurlijk een positief iets, want raceliefhebbers weten vaak heel specifiek hoe zij hun races willen ervaren. Ook in bijvoorbeeld de carièrre-modus heb je vrijheid om die door te lopen volgens jouw eigen geselecteerde pad. Zo hoef je dus niet verplicht in een kart of een Clio te beginnen, maar kun je instappen op bijna ieder gewenste klasse. En mocht je twijfelen, dan kun je gewoonweg nog een ‘driver’ aanmaken binnen je carrière om daar een ander pad mee te bewandelen.
De settings van je auto zijn tot op de meest minitieuze details aan te passen, maar ook als je niet je monteurs-diploma op zak hebt kun je je auto afstellen met behulp van de je eigen race-engineer. Een leuke feature waar sommige motorracegames al over beschikten. Zo kun je je engineer bepaalde feedback geven, waarop hij een aanpassing aanbeveelt die je auto beter rijdbaar maakt.
De graphics zijn echt van een bijzonder hoog niveau. Ik kan me niet heugen dat ik mijn tere oogbolletjes ooit aan zoiets moois heb blootgesteld op racegebied. Alle wagens en alle banen zijn tot op de kleinste details schitterend nagemaakt. Dankzij het livetrack 3.0-systeem zijn de races intenser dan ooit. De weersomstandigheden kunnen zomaar omslaan, waardoor je op het ene moment nog een zonnebril en deo nodig hebt en even later nieuwe ruitenwissers omdat deze helemaal de moeder zijn gewist tijdens een heftige regenbui. En als die bui dan voorbij is en de baan nog nat, zul je nog steeds op moeten passen voor bijvoorbeeld aquaplanning bij het aansnijden van een bocht omdat daar nog wat water ligt. Het realisme is bizar. Ook het geluid is om van te smullen. Ooooh wat klinken de auto’s gruwelijk lekker. Met dik kippenvel heb ik eargasm na eargasm beleeft…
De lijst met banen is net zo lang als de tenen van je chagrijnige collega op een maandagochtend. Geen enkel ander spel heeft zo een uitgebreid arsenaal aan circuits, met ook nog eens verschillende lay-outs. Ook het aantal auto’s in Project Cars 2 behoorlijk uitgebreid ten opzichte van deel 1. Iets om bijzonder vrolijk van te worden.
Nu hoor ik je denken… “Ik hoor tot nu toe alleen maar lof voor iets wat zo te horen een fantastische game moet zijn? Vanwaar dan maar die 2,5 ster? Nou dat zal ik je nu gaan vertellen. Project Cars 2 is gewoon echt een verschrikking om te spelen. Ik ben toch een behoorlijk goede en ervaren racer, maar met deze game lukte het gewoonweg voor geen meter. Het gevoel voor snelheid ontbreekt volledig en de auto’s sturen net zo lekker als een fiets zonder stuur. Ik denk dat de Dikke van Dale dankzij mij een speciaal scheldwoordenboek heeft kunnen aanleggen na enkele uurtjes spelen, want moederneukende tyfus, wat een frustratie!$#**.
Project Cars 2 is vermoedelijk volledig gericht op mensen die de luxe hebben van een racestuur en pedalen, want met een controller dit spel proberen te spelen is ongeveer net zo leuk als op de tandartsstoel liggen zonder verdoving. Ik heb zelfs het wereldwijde web af lopen struinen naar oplossingen en settings gevonden die weliswaar iets bleken te helpen, maar nog steeds superkut waren.
Naast de belabberde besturing, is de gameplay ook nog eens heel vreemd. In de qualifying reed ik echt de ballen uit m’n broek, maar kwam ik niet eens in de buurt van de tijd van de één na laatste rijder. Terwijl ik in de uiteindelijke race vanaf de laatste plek binnen no-time het hele deelnemersveld opslokte. Echt heel vreemd. Ik heb zelfs om te testen of het aan mij lag de difficulty verlaagt van 50 naar 30 en de race ingekort naar 5 minuten. Ik reed dan in het begin keihard weg van het hele veld om ineens 1 ronde voor het eind bijna ingehaald te worden door de nummer 2 die uit het niets opdoemde in mijn achteruitkijkspiegel. De hele balans in de moeilijkheidsgraad van de AI is dus behoorlijk zoek.
Omdat ik lang niet alle banen uit mijn blote bolletje ken heb ik de ideale lijn aangezet, maar tot mijn verbazing is deze niet auto-afhankelijk. Bij de ene auto haal je de bocht totaal niet als je remt als de lijn rood begint te worden en bij de andere had je een uur later kunnen remmen.
Jeetje wat negatief allemaal, kan het nog erger? Helaas wel. Zo zit de game ook nog behoorlijk vol met bugs. Er zit bijvoorbeeld een extreem mooie foto-mode in de replay om je vingers bij af te likken. Je kunt de scherpte en diepte helemaal instellen en je beschikt over een tal van filters om plaatjes zo mooi te pimpen dat ze zo boven je bed kunnen. Maar zodra je deze weer verlaat, heb je zomaar de kans dat gewoon je hele game blijft hangen. Ik heb hierdoor meerdere malen hele races van een dik kwartier gewoon weg kunnen flikkeren en opnieuw moeten halen.
Project Cars 2 is een game die me echt volledig in verwarring achterlaat. Het is af en toe zo schitterend en realistisch dat ik bijna een traantje moet wegpinken, maar aan de andere kant zo frustrerend dat ik verdomme hele dozen tisseus heb volgejankt. In deze game is aan alles gedacht, behalve aan de gameplay. Vandaar dat de game van mij slechts 2,5 ster krijgt. En nee, ik ga geen XBOX kopen, maar helaas wel 2 nieuwe controllers.
