Grootse projecten en dromen ontstaan vaak op kleine en onbekenden plekken. Kijk bijvoorbeeld naar Facebook of de vele YouTubers die miljonair zijn geworden door simpelweg de camera op te pakken. Zo ook met No Man’s Sky van Indie-gameontwikkelaar Hello Games uit Guildford Engeland. Hun ambitie was om een heel universum te creëren dat we met zijn allen kunnen verkennen en in zekere zin is ze dat gelukt. Met miljarden planeten en sterrenstelsels kan iedere speler volledig ongestoord zijn eigen gang gaan. Rome mag dan in een dag gebouwd zijn, maar het universum is geschapen door een team niet groter dan 20 man.
De beste korte omschrijving die ik kan geven van No Man’s Sky is ‘Minecraft in space’…maar dan zonder het creatieve element. En zonder multiplayer. En zonder de mods. In principe blijf je over met een letterlijke Minecraft in space; je mijnt en je bouwt. Je mijnt verscheidene grondstoffen zoals goud, plutonium en koolstof zodat je je gereedschappen en ruimteschip kunt onderhouden, om vervolgens meer grondstoffen te kunnen mijnen.
Uiteindelijk stelt het verzamelen van grondstoffen je in staat om meer van het heelal te verkennen. Doordat alles willekeurig is gegenereerd, is iedere planeet uniek in zijn flora en fauna. Uniek moet hier met een korreltje NaCl genomen worden, aangezien ze in functie en mogelijke interactie identiek zijn. Verschillen zijn puur cosmetisch, zo hebben de planeten andere kleuren, hebben de rotsen en begroeiing andere vormen en kom je verscheidene wezens tegen. Omgevingsgevaren komen ook in verschillende smaken zoals, hitte, zure regen of radioactiviteit, maar hebben ze allemaal exact hetzelfde effect; ze worden je dood als je te lang buiten de veiligheid van een schip of constructie blijft.
Mijn grootste klacht over No Man’s Sky is tweevoudig. Hello Games kan geen garantie bieden op de kwaliteit van je ervaring, wat door de eerder genoemde willekeur van het ontwerp wordt veroorzaakt. In mijn speeltijd heb ik grofweg 20-25 planeten bezocht. Het gros was echter kale vlaktes of gebergten, met hier en daar grotten, planten en met een beetje geluk dieren. Weelderige paradijzen zullen ongetwijfeld bestaan, maar ik ben ze niet tegengekomen.
Mijn tweede klacht ligt in kleine tekortkomingen die echter bepalend zijn voor de universele ervaring. Zo wordt je meteen gebombardeerd met tal aan grondstoffen waar je vervolgens niet voldoende ruimte voor hebt om allemaal op te slaan. Ik begrijp dat hoe langer je speelt, hoe meer upgrades je zult krijgen voor je inventory, maar je hoort niet binnen de eerste 10 uur speeltijd een constante gevecht te hebben met je opslagruimte in een spel dat draait om grondstoffen verzamelen. Resource managment is geen gameplay element!
Hiermee komen we bij de kern van waarom No Man’s Sky gedoemd was om te mislukken. Het ontwikkelingsteam was te klein om een project van dit formaat tot een volledig afgewerkte ervaring te maken. Het concept is goed en op het meest basaal niveau correct uitgevoerd. Ze hebben alleen te weinig mankracht gehad om (belangrijke) details te polijsten. Menu’s zijn onoverzichtelijk, de physics zijn slecht (rotsen blijven zweven nadat je hun bodem hebt vernietigd), draw distance is afgrijselijk, vijandige interactie is uitsluitend met generieke drones en vriendelijke interactie is uitsluitend met uitdrukkingsloze aliens. No Man’s Sky heeft niet voldoende substantie om voor een langere periode mijn aandacht vast te houden.
Om op een positieve noot te eindigen, moet ik gezegd hebben dat ze een geweldig gevoel van omvang hebben geschapen. Door hoofdgordels heen vliegen en iedere planeet in de verte kunnen bezoeken, geeft tegelijkertijd een machtig en beangstigend gevoel. Met momenten voelde ik mij als een eenzame verkenner van onbeschaafde- of juist post-apocalyptische landen.
Oordeel: Iedere keer dat ik No Man’s Sky oppakte om verder te spelen begon ik met een voorzichtig enthousiasme om weer een stukje van de sterrenhemel te verkennen. Echter eindigden mijn sessies in frustratie of verveling doordat ik constant in de knel kwam met mijn inventory en andere ongemakken of doordat ik niets anders deed dan met mijn laser op stenen schieten. Het is indrukwekkend dat Hello Games een spel van dit immense formaat heeft geproduceerd, helaas is in deze singleplayer ervaring weinig te doen. Iedere planeet is in essentie hetzelfde en er is niet voldoende beloning om mij te motiveren verder te spelen. No Man’s Sky kan ik alleen aanraden als je op zoek bent naar een game waarin je op je luie gemak tijd kunt doden én een grote ruimte-fanaat bent. Blijf anders met een afstand van duizend lichtjaren weg van dit spel.
Tja, fuck die hele hype! Dit soort games horen geen 60 euro te kosten en denk als ze voor een wat betere prijs van 20 euro waren gegaan, dat de reviewers er toch een beter score hadden gegeven.
Ik kan mij toch haast niet voorstellen dat er echt helemaal niks gebeurt in die game. Het lijkt meer een simulator.
Spelers No Man’s Sky willen massaal hun geld terug. Die zijn niet blij.
https://www.bright.nl/nieuws/spelers-no-mans-sky-willen-massaal-hun-geld-terug