Spectre is de vierde James Bond film met Daniel Craig in de hoofdrol en als je de roddels mag geloven kon het ook wel eens zijn laatste zijn. Wij bekeken de BluRay van Spectre en bleven na afloop met de vraag ‘hoe moet het nu verder met James Bond?’ zitten.
PLOT: Bond ontdekt dat een omvangrijk terrorisme/spionage netwerk achter de bad guys zat die hem het leven zuur hebben gemaakt in de laatste paar jaar. Ondertussen vind er in Londen een politieke coup plaats die het einde betekent van MI6 en dus ook van het 00 programma. En dus gaat hij tegen de orders in in zijn eentje achter het geheimzinnige Spectre aan.
Spectre is duidelijk bedoelt als een afsluitend hoofdstuk en brengt ook voor Bond zelf een hoop duidelijkheid over de gebeurtenissen van de drie voorgaande films (het is in feite een regelrechte sequel op Skyfall). Met dit in gedachte zou je misschien een film verwachten die in de lijn ligt van zijn voorgangers en dus zat ik klaar voor veel persoonlijk leed en een donkere en zware toon. Maar deze Bond film ligt eigenlijk meer in de lijn van de oude bond films. En ook al heeft Spectre niet dezelfde humor als de Roger Moore films, Daniel Craig mag dit keer wel wat meer lol maken dan in de vorige films, zonder dat de humor de overhand neemt. Ook de locaties zijn weer ouderwets prachtig in beeld gebracht en deze keer speelt een groot deel van de actie zich af in grote steden zoals Londen, Mexico Stad en Rome. Het komt allemaal zo mooi over dat je verwacht dat elk moment Cor en Don het beeld in zouden kunnen lopen. Zo speelt de achtervolging in Rome zich niet af in het altijd chaotische verkeer van de megapool, maar zijn de straten uitgestorven zodat de Aston Martin en de Jaguar alle ruimte hebben om driftend door de straten te racen. Maar hé, dit is een James Bond film.
Ook wat betreft de slechterik van het stuk volgt Spectre in de voetsporen van de oude Bond films door het brein achter Spectre pas tegen het einde van de film echt te onthullen. Tot die tijd moet 007 het opnemen tegen een brute kracht, Mr. Hinx (Dave Bautista), die net zo breed is als dat hij lang is en doet denken aan de kleerkasten van weleer, zoals Jaws. Dit levert allemaal moddervette en fraai vorm gegeven actie op, maar wie juist uit keek naar een uitgebreide confrontatie tussen Bond en Blofeld (Christoph Waltz) zal niet helemaal krijgen wat hij wilde hebben. De screentime die Waltz krijgt benut hij wel goed en zijn masochisme is heerlijk gemeen, maar zijn verhaallijn is meer een opzet naar een volgend avontuur (James Bond will return, zoals de aftiteling traditiegetrouw beloofd) en dat is zeker iets om naar uit te kijken. De andere leden van de cast komen in deze drukte logischerwijs wel wat minder aan de orde. Er is een subplot waarin MI6 wordt opgeheven en overgenomen door een nieuwe cyberdienst die elke vorm van informatie wil monitoren, hier krijgen M (Ralph Fiennes) en Q (Ben Whishaw) nog wat ruimte om iets te laten zien, maar dit is 100% een Bond film.
Maar hoe moet het nu dan verder met de franchise? Nou, hopelijk wordt de weg die met Spectre ingeslagen is vervolgd. Deze Bond film heeft alles in zich wat een Bond film hoort te hebben. Prachtig gefilmde exotische locaties, de openingsscène in Mexico heeft misschien wel het mooiste tracking shot dat je ooit in een film gezien hebt en geeft 007 meer dreiging, stijl en cool dan in alle drie de vorige films bij elkaar. Spectaculaire actie, de achtervolging in Rome en het gevecht tussen Bond en Hinx in de trein zijn slechts twee van de vele actiescènes. Geduchte tegenstanders, Hinx is een indrukwekkende verschijning die het Bond knap lastig maakt en Blofeld is de spin in het web die we zeker nog terug zullen gaan zien. En een fikse dosis humor, iets wat in de Daniel Craig films naar de achtergrond was verdwenen maar nu gelukkig weer zijn herintrede doet. De laatste vier films hebben de 007 franchise weer uit het slop gehaald waar Pierce Brosnan’s Bond het had achter gelaten en hopelijk zet Bond 25 deze succesreeks voort, maar dat zal allemaal afhangen van wie en hoe het stokje wordt overgenomen.
EXTRA’S: In de featurette Bond’s Biggest Opening Sequence krijgen we twintig minuten lang een uitgebreide blik achter de schermen van de openingsscène in Mexico Stad en maakt maar weer eens duidelijk op wat voor enorme schaal er gewerkt wordt bij Bond films. Ook krijgen we zes korte video blogs die verschillende facetten van de productie belichten, van de regisseur tot de Bond girls en de titelsong. En tot slot zijn er nog een beknopte gallery en de drie trailers voor Spectre.
OORDEEL: Skyfall is misschien een betere film, maar Spectre is een betere Bond film dan zijn voorganger. De actiescenes kunnen zich met gemak meten met de beste momenten uit de Bond serie, de helicopter scene uit de opening zou in andere actiefilms waarschijnlijk de climax zijn, maar krijgen we hier al voordat het vreselijke Bond nummer van Sam Smith uit je speakers komt. En met de terugkeer van Spectre en Blofeld is Bond klaar voor de toekomst, met of zonder Craig. Al zou ik het geen ramp vinden als we Craig in de volgende film gewoon weer een vodka-martini zien drinken. Spectre ligt vanaf vandaag in de winkels.
