Zo, nu iedereen en z’n moeder zijn of haar mening over FIFA 18 heeft gegeven, gaan wij ons plasje er ook nog even overheen doen. Want laten we eerlijk zijn, je kunt pas écht iets over FIFA 18 zeggen nadat je het wat langer hebt gespeeld en uitvoerig hebt getest met vrienden op de bank onder het genot van kilo’s chips en liters bier.
De laatste paar jaar heeft EA flink de vaart uit Fifa gehaald om de gameplay realistischer te maken. Klinkt goed, want laten we eerlijk zijn; het werd zo onderhand wel een soort van flipperkast-game die weinig meer met voetbal van doen had. Nadeel van dat tragere spel was dat er een enorme onbalans ontstond tussen de snelheid van de spelers en hun mogelijkheid een bal aan te nemen of af te spelen. Resultaat; volwassen mannen die schuimbekkend hun controllers tegen de muur smeten of juist jankend in de foetushouding onder de douche gingen liggen duimen. Ik laat even in het midden tot welke categorie ik hoorde, maar laten we zeggen dat de rekening van Vitens behoorlijk hoog was de laatste paar keer… Nu, met FIFA 18, zit daar in ieder geval een duidelijke verbetering in die gewoonweg meer plezier biedt en veeuulll minder frustratie. De snelheid van het sprinten, passen en rondspelen is meer op elkaar afgestemd, waardoor het gewoon lekkerder loopt.
Door het gebruik van de voor Fifa relatief nieuwe Frostbite-engine, zijn de bewegingen van de spelers aanzienlijk verbeterd, waardoor passes beter aankomen en het tempo realistischer is. Geen lulsmoesjes meer van je vrienden als “Ik had al gedrukt” of “Neeheee! Daar speelde ik niet heeen!!!”.
Meer dribbel en passeer mogelijkheden zorgen ervoor dat het echte voetballen weer terug is. En man, dat werd ook ook wel eens fucking tijd! Je zult ook merken dat het middenveld ook een wat grotere rol speelt in de wedstrijd dan de doorgeefluik functie die het in eerder delen had.
Dikke vette uitblinkers als Ronaldo, Messi of Robben zijn duidelijk sneller en beter dan gemiddelde spelers. Misschien wel een beetje overpowered, maar fuck it, dat zijn ze in het echt immers ook. Kleinere spelers zoals een Iniesta of Neymar zullen zich ook makkelijker op de vierkante meter kunnen manouvreren dan een langere speler als bijvoorbeeld Bale. Maar die kan op zijn beurt weer sneller sprinten en met grote passen een verdediger eruit rennen.
Aanvallen over de flanken gaat in FIFA 18 een stuk beter en heeft eindelijk meerwaarde. Dat werd verdomme ook wel eens tijd, want in vorige delen werd een mooie aanval over de flank en een mooie voorzet eigenlijk zelden beloond met een mooie goal.
Over goals gesproken… Daar vallen er ook wat meer van in FIFA 18! Het verdedigen is wat lastiger gemaakt, maar daar tegenover staat weer dat de AI veel beter loopt en zich veel beter aanbiedt. Ook zijn de spelsituaties wat onvoorspelbaarder dan voorheen. Zo rag je de bal een stuk vaker tegen de lat of de paal, wat soms eigenlijk nog een lekkerder gevoel geeft dan een goal.
“He Rikkert, kan ik trouwens deze editie eindelijk eens blij zijn als ik een penalty mee krijg?” Nee helaas… Dode spelsituaties als vrije trappen, corners en penalties blijven gewoon kut. In trainingen schiet je ze er allemaal in, maar in de wedstrijd vrijwel nooit.
Nieuw in FIFA 18 zijn de voorgestelde wisselspelers. Een systeem waarbij de door R2 ingedrukt te houden, in dode spelsituaties of replay, snel een wissel kunt toepassen. Hierdoor blijft de vaart lekker in de wedstrijd en wordt je er ook aan herinnert dat het soms niet verkeerd is even wat vers bloed het veld op te sturen. Je kunt deze wissels ook van zelf tevoren instellen. Deze wissels zijn een uitkomst, maar brengen soms ook wat limiteringen met zich mee. Maar hé, je kunt altijd nog de woede op de hals van je tegenspeler halen door midden in een potje te pauzeren om uitgebreid je selectie door te nemen.
De menustructuur en alle geluiden zijn direct gekopieerd uit de voorgaande delen, maar hebben wel een lekkere opfrisbeurt gekregen door middel van knallende retro kleuren De ingame graphics zijn echt fantastisch. De Frostbite-engine wordt in deze editie duideijk een stuk beter benut dan in Fifa 17. Bijna alle spelers zien er fantastisch uit en zelfs de Nederlandse dames zien er natuurgetrouw uit. Ik bedoel, Shanice van de Sanden ziet eruit als een kerel met lippenstift, net als in het echt. Veel beter wordt het niet.
Wat ook bijdraagt aan de authenticiteit is dat de vormgeving verschilt per competitie. Het is verdomme af en toe net of je echte wedstrijden zit te kijken van LaLiga of de Premier League. De sfeer in de stadions is in FIFA 18 levendiger en organischer dan ooit. Als je in de MLS in Amerika speelt, ligt het veld bijvoorbeeld aan de zijkanten nog onder de confetti snippers van één of andere halftime-show en in Spanje is de atmosfeer duidelijk warmer en het publiek is veel meer prominenter aanwezig. Engelse supporters zijn duidelijk anders en zullen weer meer bezig zijn met het uitspelende team uit te fluiten en te teisteren met liederen.
Youri en Evert zijn ook weer uit bed getrommeld om commentaar te geven en gelukkig is hun woordenschat ook dit jaar weer wat verder uitgebreid. Af en toe worden er real-life transfers besproken en in The Journey heeft hun commentaar ook echt betrekking op het verhaal. Dit alles maakt FIFA 18 gewoon een organisch, levend iets.
In Fifa 17 maakte we kennis met wonderkind Alex Hunter in The Journey. Een supertoffe singleplayer toevoeging aan de game met een heuse storyline. Nou, in FIFA 18 is Hunter terug voor een tweede seizoen.
Het verhaal pakt de draad op waar het gebleven was. In deel 1 ging het verhaal om de weg naar de top, nu gaat het erom om aan de top te blijven. Alex komt er achter dat dat een stuk moeilijker is dan dat het lijkt in een wereld vol snelle managers, geld, roem, grote kansen en foute keuzes. Z’n carrière loopt door een niet zo populaire keuze een flinke deuk op en je moet dus je respect en geloofwaardigheid terug zien te winnen.
Nieuw is dat je Hunter deze keer wat kunt customizen. Schoenen, kleding, kapsels en zelfs tattoos zijn nu naar hartelust aan te passen. De cutscenes met grootheden als Rio Ferdinand, Thierry Henry en Christiano Ronaldo zijn af en toe tenenkrommend qua acteerprestaties, maar ze zien er erg fraai uit en de afwisseling tussen deze cutscenes en de gameplay is veel beter in evenwicht.
De meest populaire en (voor EA) lucratieve modus Fifa Ultimate Team, beter bekend als FUT is weer terug en ja, dat blijft toch iets waar ik vroeger als Panini-kaartjes sparend jongetje van droomde. Nieuw zijn de squad battles. Singleplayer partijtjes tegen squads door anderen gebouwd. Hoe meer partijen je wint, hoe beter de beloningen. Een leuke toevoeging voor degenen die liever tegen AI spelen dan online of tegen echte vrienden. Ook nieuw zijn de dagelijkse uitdagingen zoals bijvoorbeeld winnen met een X-aantal doelpunten verschil, voor extra beloningen. In de career mode heb je nu The Journey-achtige cutscenes, waarin je de onderhandelingen veel intenser en interactiever kunt beleven bij het sluiten van deals. Het geeft je een meer betrokken gevoel dan de e-mailtjes, maar de onderliggende gebeurtenissen blijven in feite hetzelfde. Alleen heeft het nu smoel gekregen.
FIFA 18 is duidelijk een evolutie. Het biedt geen grote nieuwe elementen, maar laten we eerlijk zijn, dat is ook niet nodig met een voetbalgame die zo’n belachelijk uitgebreid pakket biedt. Alles is duidelijk gesmeerd, gepolijst en verbeterd. Dat komt de gameplay écht ten goede, want het speelt beter dan ooit tevoren. Daarbij komt ook nog eens het feit dat het er super uitziet en je overladen wordt met sfeer. De liefde voor het voetbal druipt er aan alle kanten vanaf.
FIFA 18 krijgt van mij 4,5 ster!
