Wanneer je wil dat je spel zij aan zij herinnerd wordt met grootheden als Star Wars of Lord of the Rings dan heb je onnodig grote schoenen voor jezelf om te vullen gecreëerd. Toch is dit iets dat ontwikkelaar Bungie probeerde te bereiken met Destiny in 2014. De studio die voorheen alleen bekend stond om haar Halo serie, wilde hiermee een genre overstijgende game maken, waar mensen zichzelf in konden verliezen. De chaotische ontwikkeling scheen helaas door in het eindproduct en hoewel eerst het plan was om veel toekomstige jaren voort te bouwen op Destiny is er besloten om een volledig nieuwe weg naar Rome te bouwen met Destiny 2.
De eerste stappen in Destiny 2 zullen voor iedereen vergelijkbaar zijn; je kiest een van de drie klassen om vervolgens geïntroduceerd te worden aan de met aliens bezaaide aarde. De verhaalportie bevat een aantal prachtige decorstukken, waar je individueel of met vrienden van kunt genieten. Het vertelde als geheel, evenals de baasgevechten, maken verder weinig indruk, aangezien het in de kern neerkomt op dat je een door anabolen opgepompte alien ervan moet weerhouden alles te vernietigen. Het vergetelijke verhaal moet echter vooral gezien worden als een introductie aan de gameplaymechanieken en het lootsysteem van Destiny 2.
Deze kunnen voor beginners namelijk overweldigend zijn en Destiny 2 doet niet veel moeite om het uit te leggen. Zo heb je een maximaal level van twintig, maar heb je daarnaast een light level dat boven de kan 300 reiken. De tweede moet je ophogen door de steeds betere wapens en uitrusting aan te trekken. Deze laten vijanden vallen, krijg je aan het einde van missies of ontvang je van NPC’s als je bepaalde doelen hebt gehaald. Wapens variëren veel in toepassing en effectiviteit, maar in de eerste tien uur zal je niet veel keuze hebben in wat je meedraagt. De enige manier om vooruitgang te boeken, is namelijk door je light level op te krikken en daarvoor moet je constant de beste spullen aantrekken. Raak daarom niet al te gehecht aan die snelle fusion rifle of krachtige sniper, want dat handgeweer is een hoger level. Net als verzamelen vaker een verslavend effect heeft, is ook het verkrijgen van steeds krachtigere loot een aanstekelijke bezigheid.
Hoe hoger je level, hoe meer het universum van Destiny 2 zich aan je openbaard. Het is erg fijn dat een groot verschil in levels tussen vrienden niet uitmaakt. Met elkaar spelen kan altijd en het spel past zich aan, zodat de doelen voor niemand onmogelijk of te gemakkelijk worden. De echt spannende onderdelen heb je pas toegang tot bij een hoog light level, waarvan ‘The Raid’ uiteraard het einddoel is. The Raid en zijn kleinere broertje, de Strike missies, zijn de enige echt unieke onderdelen van Destiny. Het is in deze missies waarin het nut van samenwerken duidelijk wordt. Waar Destiny 2 voor een groot deel neerkomt op niet meer dan hersenloos knallen, voel je je in een Raid als onderdeel van een team, waarin mensen verschillende rollen aannemen. Het geeft dan ook grote voldoening wanneer je al puzzelend hordes aan vijanden van je af moet houden om na de verdiende overwinning verkregen loot met elkaar te vergelijken.
Ik heb in het verleden serieus tijd gestoken in verschillende multiplayer spellen, maar bij geen van deze vond ik het even belangrijk om met een groep bekenden samen te spelen als in Destiny 2. Voor de complexe taken is het bijna een vereiste, maar door sociale interactie voelen kleinere opdrachten, die nodig zijn om vooruitgang te boeken, minder als een taak. Bij Call of Duty kon ik mij altijd prima vermaken in mijn eentje, maar zonder de sociale interactie voelt de gameplay in Destiny 2 magertjes aan. De mogelijkheid om het in teams van vier uit te vechten tegen andere mensen bestaat ook, maar doordat het spel niet met een PvP focus is gebouwd, was ik snel uitgekeken op dit onderdeel.
Qua gameplay heeft Destiny 2 een lichte identiteitscrisis. Je levelt als in een RPG, verzamelt loot als in een MMORPG, springt rond als in een platformer en maait hordes aan vijanden neer als in een FPS. Er worden zoveel elementen uit verschillende genres geleend, dat geen enkele volledig tot zijn recht komt. Toch kan ik hier spreken van een gevalletje ‘liever goed gejat dan slecht bedacht’. Helaas is vergeten om een open wereld structuur te stelen. Voor een spel dat meerdere planeten als speelruimte tot zijn beschikking heeft, is er akelig weinig te verkennen. De werelden zijn doelmatig ingericht met op iedere hoek een snelle missie, schatkist te verzamelen of tijdelijke publieke evenementen om aan deel te nemen. Op deze manier is er altijd iets te doen op deze cosmetisch gevarieerde planeten, maar op doelloos rondstruinen zal je snel uitgekeken zijn.
Tot slot wil ik kort een technisch aspect besproken hebben, aangezien een spel dat uitsluitend online te spelen is, staat en valt met de kwaliteit van zijn verbinding. Gelukkig heb ik hier niets op aan te merken. In de vele gespeelde uren, verspreid over een dozijn sessies, is op geen enkel moment de server uitgevallen of was de verbinding instabiel. Ook verbinding maken met vrienden en gezamenlijk tussen locaties reizen is altijd vlekkeloos verlopen.
Oordeel: Als het erop aankomt doet Destiny 2 niets dat we niet eerder hebben gezien. Het verbindt wel al deze elementen in een naadloze en gelikte online ervaring. De werelden zijn niet groot, maar hebben weldegelijk charme. De gameplay is met momenten repetitief, maar dankzij het verslavende lootsysteem en het plezier dat je met vrienden beleeft, kun je er gemakkelijk tientallen uren inzinken. Een mijlpaal in moderne entertainment is het allerminst, maar desalniettemin is er voldoende vermaak op deze reis zonder bestemming.
