Met zoveel iconische gameseries als dat Nintendo heeft, is het zelfs voor een fan niet gek als er een onder zijn radar vliegt. In mijn geval is dat met de Star Fox serie de zaak geweest. De setting en On-rails gameplay hebben mijn interesse nooit weten aan te wakkeren, maar ik heb het na veel jaar toch een kans gegeven in de vorm van de 3ds remake van Star Fox 64, die ik voor minder dan een tientje op de kop had getikt. Ik heb mij ermee vermaakt, maar het miste de ‘wow-factor’ die andere series van Nintendo wel hebben. Nu krijgt Star Fox een nieuwe kans om mij te overtuigen van haar waarde in de Nintendo catalogus met Star Fox Zero.
Na veel wisselvallige delen in de serie, keert Zero weer terug naar de basis van Star Fox; snelle ruimtegevechten waarbij de vijanden en laserstralen je om de oren suizen. De gameplay is simpel en de content vrij summier, maar om de een of andere reden is dit waar de trouwe fans van houden en de serie populair mee is geworden. Er is zeker wat plezier te beleven met dit nieuwste deel, maar verwacht niet weggeblazen te worden. Star Fox Zero heeft namelijk moeite zich aan te passen aan de moderne tijd van gaming met zijn archaïsche gameplay en monotoon levelontwerp.
Er is veel kritiek geweest op de besturing van Zero. Ja, het is inderdaad even wennen, maar zelf vind ik dit geen groot gebrek. Het voelt eerst vreemd om de joysticks in combinatie met motion controls te gebruiken, maar na de ongemakkelijke initiatie te hebben doorstaan, begint het zelfs natuurlijk aan te voelen. Het scherm op je gamepad is leuk verwerkt doormiddel van een cockpit view die het je makkelijker maakt om met precisie te mikken. Zero biedt namelijk naast de klassieke Arwing een aantal nieuwe voertuigen die gedeelde, maar ook unieke controls hebben. De basis blijft gelukkig hetzelfde dus ik beheerste ze allemaal al vrij snel. Hoewel een vliegende tank en een mechanische kip nieuwe vormen van gameplay bieden, lijdt het tempo van de actie er soms onder. Dit gezegd hebbende kan de besturing soms tegenwerken op momenten waarin het spel kiest voor een onvermijdelijke ‘cinematografische’ camerahoek, wat bijzonder vervelend kan zijn.
/Star-Fox-Zero-4.jpg)
Mogelijk het meest kwalijke aan Star Fox Zero is dat het aanvoelt als een taak. Als leider van Team Starfox is het iedere keer aan jou om alle problemen op te lossen; ‘Fox, haal dat schild neer, Fox infiltreer het schip, Fox er zit een vijand achter mij aan’. Ik heb nooit begrepen waarom ze je een team geven wanneer het team niet alleen geen ene drol uitvoert, maar de speler ook nog eens opscheept met meer vuile klusjes. Combineer dit met repetitieve gameplay, vijanden en omgevingen om een ervaring te creëren die mij meerdere keren uit frustratie het spel heeft doen uitzetten.
Oordeel: Ben je al fan van de serie dan heb je een goede kans dat je je prima zal vermaken met Star Fox Zero. Nieuwkomers zullen waarschijnlijk iets meer nodig hebben om overtuigd te raken. De gameplay is namelijk verouderd en de besturing is even wennen. Verder ben je met minder dan 10 uur klaar met het spel en is er een schaarste aan extra content. Om af te sluiten in de woorden van Falco Lombardi: “You’re off your game, Fox!”
