Er komen in 2017 een hoop games uit waar ik erg naar uit kijk. Maar er is één specifieke game waar ik wel heel erg benieuwd naar ben, namelijk 3D-platformer Yooka-Laylee. Als kind uit de ‘80s dat opgegroeid is in de ‘90s zijn platform games namelijk in mijn dna gebijteld als hiëroglyfen in steen. De vele uren die ik kon verdwijnen in de mooie werelden van de talloze platform games liggen inmiddels helaas al decennia achter mij, maar het kind in me heeft nog steeds behoefte aan dit soort games. En blijkbaar ben ik niet de enige, want toen het nieuws in 2015 kwam dat de creatieve breinen achter Banjo-Kazooie en Donkey Kong County (worden jullie al enthousiast?) een kickstarter campagne waren gestart om een ultieme, nieuwe 3D-platformer game van de grond te krijgen, waren fans wereldwijd hyped en gaven gul. De campagne moest 175.000 dollar opleveren, maar dat werd maar liefst een bedrag van ruim 2.000.000 dollar, waardoor de makers beloofden dat de game nóg grootser zou worden…. Nu, 2 jaar later is de game dan eindelijk af en de grote vraag is natuurlijk: Kan Yooka-Laylee de hype waar maken?
Zoals Mighty Nr. 9 de spirituele opvolger is van Megaman en Planet Coaster dat is van Rollercoaster Tycoon, is Yooka-Laylee de spirituele opvolger van populaire N64 game Banjo-Kazooie. Zelfs de naam is erop gebaseerd. Banjo-Kazooie (2 muziekinstrumenten), en dan nu Yooka-Laylee… Yukelele… Snap je ‘m? Ja? Mooi! Maar als een opvolger zou je deze game echter niet moeten classificeren. Dit is meer een reïncarnatie van een genre wat helaas al heel lang uitgestorven lijkt en laat me je alvast één ding spoilen: de game voldoet aan alle verwachtingen.
PLOT: Bijna 20 jaar na de release van Banjo-Kazooie en z’n opvolger Banjo-Tooie hebben de ontwikkelaars van die games, toen nog werkzaam voor Rare, een nieuw gamestudio opgericht genaamd Playtonic. Om deze game in autonome creatieve vrijheid te kunnen maken zijn ze een kickstarter campagne gestart die alle (game) records brak. Dit keer kiezen ze wederom voor een duo, namelijk Yooka de kameleon en Laylee het vleermuisje. De keuze voor deze diertjes is gemaakt vanwege hun potentiële vaardigheden. Yooka kan namelijk onder andere van kleur en gedaante veranderen en heeft een lange grijptong en Laylee kan bijvoorbeeld vliegen en gebruik maken van echo-locatie. De interactie tussen de verschillende persoonlijkheden doet ook denken aan zijn voorgangers. Yooka is de rustige en verstandige en Laylee fungeert als brutaaltje die geen blad voor de mond neemt.
Het verhaal van de game is, net zoals alle ouderwetse platformers eigenlijk, niet heel erg ingewikkeld. Bad-guy Capital-B (die eruit ziet alsof Gru uit de film Despicable Me seks heeft gehad met een reuze-bij) en zijn handlanger Dr. Quack (een eendenhoofd op sterk water, bovenop een snoepmachine), hebben een kostbaar boek van Yooka en Laylee gestolen en talloze bladzijdes zijn hierdoor verspreid over de diverse werelden. Het doel van de game is het verzamelen van deze ‘Pagies’ door middel van woest speuren, het behalen van allerlei challenges en al je puzzel-skills testen tot the max. Met deze pagies kun je vervolgens kiezen om nieuwe werelden te unlocken en later deze werelden uit te breiden zodat er nog meer te beleven valt. Zoals je bij Super Mario sterren verzameld, moet je bij Yooka-Laylee quills (schrijfveren) verzamelen. Deze quilss kun je vervolgens bij een louche handelaar genaamd Trowzer inruilen tegen moves. Je zult je moves namelijk gedurende de voortgang van de game op deze manier moeten uitbreiden om bij bepaalde gebieden in de game te kunnen komen. Zo kun je, na een bezoekje aan deze slang gekleed in een broek… (broekslang… heb je ‘m?), hoger springen, rollen, vliegen, sonar schieten, eigenschappen van omgevingsfactoren aannemen en nog veel meer.
Wat Yooka-Laylee uniek maakt ten opzichte van andere 3D-platformers, is dat je zelf kunt bepalen wat je wilt unlocken en in welke volgorde. Plantonic belooft dat iedere speler als het ware een unieke ervaring zal beleven. Yooka-Laylee is dan ook geen lineaire platformer, maar een open wereld. In eerste instantie voelt het erg overweldigend aan, maar al snel ga je begrijpen hoe de werelden in elkaar steken en ken je er de weg.
GAMEPLAY: Een goede 3D-platformer staat of valt natuurlijk bij de gameplay. Over het algemeen speelt Yooka-Laylee heerlijk lekker soepel weg. Het gedrag van de camera kan alleen bij tijd en wijlen een tikkeltje vervelend zijn door niet helemaal mee te werken. Dit was in eerste instantie een stuk dramatischer, maar gelukkig hebben de makers nog voor de officiële release van de game meteen een patch gereleased van maar liefst 3 GB (!) om dit probleem grotendeels te verhelpen. Gelukkig hebben de makers humor en zelfspot.
Wat wel nog soms hinderlijk kan zijn is dat de schaduw van je karakter pas laat zichtbaar is onder je als je in de lucht hangt, waardoor je niet altijd lekker kunt inschatten waar je landt. Zo mis je bijvoorbeeld wel eens sprong naar een platform en mag je weer van voor af gaan beginnen. Ook is het even wennen om een ‘ouderwetse’ 3D-platformer te spelen met een stick in plaats van een d-pad.
GRAPHICS: De game ziet er schitterend uit. De diversiteit in de kleurrijke werelden is groot en de omgevingen zijn echt oogstrelend. Door het mooie gebruik van licht en diepte ziet de game er super gepolijst uit. Waar Yooka-Laylee wat mij betreft vooral in slaagt, is dat ‘ie je het gevoel geeft er zelf rond te willen rondlopen. Erg knap. Uiteraard is de PS4 (waar wij de game op hebben gespeeld) tot veel meer in staat grafisch gezien, maar vergeleken bij de 64-bit platformers van vroeger weet je niet wat je ziet.
MUZIEK: De oud-werknemers van Rare hebben bij Yooka-Laylee weer alles uit de kast gehaald om een schitterend soundtrack neer te zetten om bij weg te dromen. Net als Banjo-Kazooie en Donkey Kong County hoop ik me deze nummers over 20 jaar nog te kunnen herinneren. Mooie subtiele veranderingen in de muziek wanneer je bijvoorbeeld onder water zwemt of het juist hogerop zoekt in bepaalde werelden dragen bij aan een naadloze overgang en nog meer diepgang in de beleving van deze game. Sommige sound-effects kunnen daarentegen wel wat herhaaldelijk en irritant worden. Misschien hadden de makers er beter aan gedaan om ieder veertje die je pakt een tikje hoger te laten klinken en niet bij elke sprong een kreuntje. Ook de leuke ‘90s en zeroes gimmick van geen spraak, maar verschillende klanken van de karakters die je te spreken krijgt, hoe leuk en retro ook, soms een beetje annoying zijn. Maar hé, als dat alles is…
ARCADE: Elke wereld heeft een arcadekast onder leiding van 64-bit hologram Rextro, een retro T-Rex. Het idee is erg leuk, maar de games zijn dat helaas niet. Deze modus is ook nog eens los als multiplayer te spelen, maar erg veel plezier heb ik daar niet aan beleefd helaas.
OORDEEL: Laat ik er niet omheen draaien, Yooka-Laylee is alles wat je ervan mag verwachten en meer. De afgelopen dagen was ik ondanks mijn respectabele leeftijd van 35 jaar toch weer even die tiener op zijn zolderkamer in de ‘90s. De game speelt lekker weg en geeft je voldoende uitdaging om er heel wat uren in te stoppen. En voor een adviesprijs van 35 a 40 euro zou ik iedereen aanraden dit juweeltje niet te laten liggen. Mijn dochter van 7 heeft ook wat uurtjes mee mogen doen en was ook zeer enthousiast.
Deze game krijgt van mij dan ook maar liefst 4,5 ster!
Yooka-Laylee is nu uit op de pc, PlayStation 4 en Xbox One. Een Nintendo Switch-versie volgt later.
