Review: Jason Bourne
Respection of Respect Boner is hoe je het noemt, wanneer een andere man je een mentale erectie geeft puur door hoe indrukwekkend hij is als persoon. Bij mij weten onder andere Jake Gyllenhaal, Shia Labeouf en Matt Damon dat teweeg te brengen. Bij de laatst genoemde komt dat voor een groot deel door de Bourne-serie. Naast strak in beeld gebrachte actie, bracht deze reeks namelijk ook een sterk doorlopend verhaal. Het voelde realistisch met personages van vlees en bloed. Nu is er na negen jaar een vervolg op het afgesloten epos van Bourne in de vorm van Jason Bourne. Wordt er met goede reden opnieuw in het verleden van deze vermoeide man gegraven of hebben we te maken met een ongeïnspireerde franchise cash-in?

Review: Jason Bourne

Plot: Waar we dachten dat Jason’s geschiedenis een gesloten boek was, blijkt deze hele mikmak nog een staart te hebben. Of liever gezegd een kop. Bourne heeft nog lang niet al zijn herinneringen terug, wat ervoor zorgt dat zijn verleden hem blijft achtervolgen. Het is dus weer hoog tijd om botten te breken en snode ontsnappingsplannen in de praktijk te brengen.

De avond voordat ik naar de voorstelling van Jason Bourne was, heb ik The Martian gekeken, dus ik zat er helemaal klaar voor om Matt Damon weer van een compleet andere kant te zien…en dat heb ik gekregen. Geen grijns of een teken van een glimlach; dit is een serieuze film met serieuze mensen. Het eerste half uur is een saaie; blah blah samenvatting van de vorige delen, blah blah nep hacken. De spanning is matig en het acteerwerk ondermaats. Ik weet niet waar ze Julia Stiles vandaan hebben opgegraven, maar aan haar doodse prestatie te zien, was ze na negen jaar niet meer klaar voor een Bourne vervolg.

Het tempo blijft de gehele eerst helft laag; er is veel opbouw, met de introductie van een aantal personages en de verhoudingen daartussen, maar weinig daadwerkelijk plot. Natuurlijk is er ook actie die ons door verscheidene Europese hoofdsteden brengt, wat ondertussen oud begint te worden, maar een enkele nog voor een interessante setting zorgt. Helaas is bijna alles geschoten met een Shaky Cam, waardoor de gevechten en achtervolgingen een zootje worden die lastig te volgen is. Serieus, houd op met die shit!

jasonbournebigstill2.jpg (1180×590)

Gelukkig presteert de tweede helft een stuk beter waarin de losse eindjes aan elkaar geknoopt worden, maar de middelmaat ontsnapt het echter zelden. Jason Bourne is extreem voorspelbaar, en gebruikt zelfs veel van dezelfde tropes uit voorgaande delen, alleen verwaterd. Mijn grootste probleem met Jason Bourne is dat het karakter mist. De titel alleen al geeft aan dat er geen echte inspiratie over was voor een vervolg. Waarin de Bourne-serie zich onderscheidde, was het uitgedacht, doorlopend plot. Nu is dit extra hoofdstuk er als een soort misvormde ledemaat aangenaaid. Het zit niet in de weg, maar deze complete body of work had er beter en afgewerkter uitgezien zonder.

jason-bourne-tommy-lee-jones-alicia-vikander-600x399.jpg (600×399)

Conclusie: Mijn grootste vraag bij het kijken van Jason Bourne was: waarom? Waarom is er een vervolg gekomen op een afgeronde trilogie? Is het bedoeld als opzetje voor een nieuwe trilogie? Mogelijk, maar het is in ieder geval geen goed begin. Als op zichzelf staande film is het een eenmalige kijkbeurt waard, maar het doet zwaar onder aan de kwaliteit die de Bourne serie ons heeft gebracht. We zullen moeten wachten of we te maken met een gevalletje mosterd na de maaltijd, of dat er nog een tweede gang aan zit te komen. Persoonlijk vind ik dat Jason Bourne zijn rust heeft verdiend.

Jason Bourne draait vanaf 28 juli in de bioscoop.

Review: Jason Bourne

 

 

  4 reacties aan “Review: Jason Bourne”

  1.  

    Dope review, maar ik vind 3 sterren niet bepaald passen bij je review. Je kraakt de film letterlijk af van begin tot eind, maar beloond em vervolgens met 3 sterren…….Ik heb niet iets in je review teruggevonden waardoor ik begrijp waarom de film 3 sterren krijgt.

    Ik vind de originele Bourne trilogy aardig goed, maar op de een of andere manier vind ik de eerste toch het meest uniek. Hoogstwaarschijnlijk door de regie van Doug Liman. De 2 sequels uit de eerste trilogy zijn geregisseerd door Paul Greengrass en hij pastte meteen de shaky cam toe aan de eerste sequel en ik irriteerde me er altijd grijs aan. Ik vond de SUPER SHAKY vechtscene uit The Bourne Ultimatum met zijn C.I.A collega/enemy Desh fucking vervelend en kan niet begrijpen dat ik die serieus ben tegengekomen in mensen hun top 10 lijst beste vechtscenes.

  2.  

    Yo Wally,

    Ik was al bang voor die reactie. de review kun je het best zien als vergelijkend met de serie. Aan dat niveau kan het niet tippen, maar de basis is nog steeds vrij sterk. Het had ook 2,5 sterren kunnen zijn, maar ik vond dat de film net een voldoende verdiende (eigenlijk een lage 3 sterren = een 5,5)

  3.  

    Duidelijk! Je hebt met een rating van 1 tot 5 sterren wat minder speelruimte dan van 1 tot 10. 5.5 van de 10 was wat begrijpelijker geweest, misschien zelfs een 6 van de 10, want een 6 voor een Bourne film lijkt me ZEER MATIG zeg meer.

  4.  

    3 sterren beschouw ik al snel als GOED en niet als NET EEN VOLDOENDE, maar dat ben ik.

 Reageer