mei 162018
 

Review: Deadpool 2

Het vergt lef om drie weken nadat de best verdienende film binnen een genre is uitgekomen, je eigen film op de markt te brengen. Laat het aan Deadpool over om te proberen zijn hele Marvel-familie over te troeven. Om bij de vergelijking met een familie te blijven, is Marvel een familie van generaties aan succesvolle zakenlui. Jaar in jaar uit wordt er grof geld verdient met onderhandelingen die volledig netjes volgens het boekje verlopen. Deadpool was echter altijd een vreemde snuiter binnen dit gezin en wilde zijn eigen pad gaan, maar werd daardoor onteigend. Eenzaam en verlaten besloot Deadpool samen met Ryan Reynolds een eigen zaak te openen met hoeren en cocaïne, die uiteindelijk even succesvol bleek te zijn als de traditionele familiezaak. Het succes was zelfs groot genoeg om een tweede pand te openen. Genoeg verwarrende analogieën over superheldengeschiedenis, het is tijd voor de review van Deadpool 2!

Review: Deadpool 2

Wil je net zo succesvol als Infinity War zijn, zal je eerst jezelf moeten overtreffen. Laat me maar meteen met de deur in huis vallen; Deadpool 2 maakt van zijn voorganger zijn bitch. “Maar Filip, maak je daarmee jezelf niet tot bitch?” Details zijn niet van belang hier bezorgde lezer, want Deadpool 2 doet zoveel goed dat het aan het einde van de rit er niet toe doet wie de dom of sub was; iedereen is aan zijn trekken gekomen.

Deadpool staat bekend om twee dingen: grove humor die met de vierde muur breekt en grof geweld dat alle botten van zijn vijanden breekt. Beide zijn in het eerste deel al voldoende tentoongesteld, maar Deadpool 2 verfijnt beide kunsten. De humor is enorm gevarieerd. Naast kogels vliegen ook de grappen je om de oren, vol met referenties naar popcultuur en acteurs alsook naar het stripboeken bronmateriaal. Het is duidelijk dat alle grappen met veel zorg zijn geschreven, maar met zo’n grote hoeveelheid en de enorme poule aan bronmateriaal waar ze uit putten, is het onvermijdelijk dat ze niet allemaal zullen aankomen. Dit heeft echter deels te maken met de kennis van zaken van de kijker. Voor zowel een doorgewinterde stripliefhebber als een nietsvermoedende bioscoopbezoeker is er voldoende te lachen, met als kanttekening dat de grofheid je kopje thee moet zijn. Het aantal zelfbewuste grappen was naar mijn smaak iets te hoog, maar ze werden gelukkig nooit op ongepaste momenten ingezet. Ik heb mij in ieder geval verbaasd over welke onderwerpen niet veilig en welke huisjes niet heilig zijn.

Ook in de actie ademt de film creativiteit. Vooral in de manier waarop Deadpool’s genezende krachten worden toegepast in gevecht is gelijke delen bruut en hilarisch. Naast de antiheld zelf, zijn er tal van andere supervrienden die de kans krijgen hun moordende krachten te tonen. Een hoogtepuntje is weggelegd voor een compleet onverwachte scene die op perfecte wijze zwarte humor en bloederige perikelen weet te combineren. Als je het ziet weet je het meteen en zal je terugdenken aan mijn treffend verwoorde recensie.

Met alle focus op wat Deadpool 2 zo’n vermakelijke ervaring maakt, ben ik nog helemaal vergeten over het plot te vertellen. Deadpool heeft ditmaal als taak een jonge mutant te beschermen van de tijdreizende supersoldaat Cable. Er wordt geen nadruk gelegd op hoe het tijdreizen werkt en maakt zich ook geen zorgen om de consistentie ervan, maar ik wil benadrukken dat dit een van de meest aanvaardbare uitwerkingen is die ik heb gezien. Cable wordt vertolkt door niemand anders dan Josh Brolin, die naast Thanos nu zijn tweede schurkenrol binnen het Marvel universum te pakken heeft. Hij heeft zowel in karakter als gevecht een goede dynamiek met Reynolds. Daarnaast zit de film vol met wendingen, cameo’s en voldoende interessante personages, dat ik bang ben spoilers te geven. Laten we het erop houden dat het een zelf omschreven ‘familiefilm’ is, hoewel ik het eerder als ‘feel-good’ film met een nadruk op vriendschap zou omschrijven. Uiteraard heb ik het hier over een vriendschap die gebaseerd is op het gezamenlijk mutileren en uiteenscheuren van je vijanden.

Oordeel: Ben jij een persoon met oogballen en oren die niet vies is van wat schuine mopjes en rondvliegende ledematen, dan zul je je uitstekend vermaken met Deadpool 2! Het is een viering van het medium film, waarbij het vooral draait om plezier door middel van indrukwekkende actie, een sterke soundtrack en de nodige humor, allemaal geleverd in een goed tempo. En nu snel wegwezen naar de bioscoop, want hier is verder naast een Facebook like-knop (hint, hint), verwante artikelen en een kleine kans op een comment niets meer te zien.

Deadpool 2 draait vanaf 17 mei in de bioscoop.

Review: Deadpool 2

 

  2 reacties aan “Review: Deadpool 2”

  1.  

    Goed om te lezen had je hem leuk vond want ik hoorde dat de film een paar keer terug moest vanwegen niet tevreden testpubliek.

  2.  

    Ik vond em niet slecht, maar vond em zeker niet fantastisch. Er werden ontzettend veel grappen uit de eerste film gerecycled en niet eens op zo een goeie manier. Het verhaal was absurd dun, maar dan ook echt absurd. De CGI is zo slecht dat het me stoorde, misschien was het met opzet gedaan………..??? Hoe dan ook het was erg vervelend voor de ogen. Ik heb me er mee vermaakt, maar de impact die deadpool 1 op mij had is hier niet echt aanwezig.

 Reageer